De start van een nieuw avontuur

Onderwerp: De start van een nieuw avontuur do nov 21, 2013 5:52 pm

Het was donderdag ochtend en de wekker van Yara ging af. Ze drukte hem snel uit en stond snel lang haar bed en voor dat ze het wist was ze spik en span beneden om te ontbijten. Want vandaag was het een spannende dag voor Yara. Ze ging haar starter uit kiezen vandaag. “goedemorgen lieverd,” zei haar moeder tegen Yara. “Goedemorgen mam,” reageerde Yara terug terwijl ze snel haar brood smeert en aan tafel gaat zitten bij haar moeder. Haar moeder begon te lachen en zegt “Eet rustig zo dadelijk stik je er nog in.” Yara realiseerde haar zich dat ze inderdaad snel at en begon langzamer te eten. “Goed zo, “grinnikte de moeder “Wil je nog een glas melk?” vroeg haar moeder. Yara knikte van ja en haar moeder schenkt nog wat melk in. Nadat Yara haar ontbijt op had rende ze weer naar boven toe om haar tanden te poetsen en haar tas te pakken. Toen ze weer beneden kwam had haar moeder nog een cadeau voor haar.
“Hier ik heb nog iets voor je. Het is ook namens je vader, maar die kon er helaas niet bij zijn,” zei haar moeder met een sip gezicht. Yara nam het cadeau aan en maakte hem open. Er zat een nieuwe tas in, een grotere wat ze nu had. “Dan kan je meer dingen mee nemen,” zei haar moeder. Yara wist niet hoe ze moest reageren en knuffelde haar moeder met een lach op haar gezicht en tranen in haar ogen. “Dankje mam, Wil je pa ook voor mij bedanken?” zei Yara.
“Graag gedaan schat, natuurlijk wil ik dat doen,” reageerde haar moeder terug, terwijl ze nog aan het knuffelen zijn.

Na een tijdje geknuffeld te hebben deed ze de spullen die in haar tas zat over verhuizen in de nieuwe tas die ze van haar ouders had gekregen. Nadat ze dat gedaan had liep ze naar de gang om haar jas en schoenen aan te doen. Haar moeder stond achter haar in de deur opening naar de huiskamer toe. Yara stond weer op en liep naar de voor deur en draaide nog even om “Dag mam, ik zal jullie op de hoogte houden,” zei Yara voor dat ze de deur weer open deed. “Dag lieverd tot gauw weer,” reageerde haar moeder terug.

Yara stapte naar buiten en deed de deur achter haar dicht. Dit word het de dag waar ze zo lang op wachtte. Om haar avontuur te beginnen, om een Coördinator te worden, om de droom van haar moeder waar te maken. Yara liep haar erf af en wandelt verder naar de laboratorium waar ze een afspraak had, om haar starter op te halen.

Eenmaal daar aangekomen staat Yara nog even stil voor de deur. Yara maakt een diepe zucht en dacht “Nu begint het allemaal echt als ik zo een stap daar binnen zet kom ik voor een moeilijk keuze te staan. Ik zou een pokémon moeten kiezen, waar ik een goed gevoel bij heb.” Yara liep naar binnen en liep meteen door naar de balie “Goedemorgen, ik had een afspraak om mijn eerste stater uit te kiezen,” zei Yara. De vrouw van de balie keek op en reageerde “Welkom, Yara is het toch?” “Ja klopt ik ben Yara,” reageerde Yara terug. “Oke, dan mag je die kant op lopen,” reageerde de vrouw achter de balie en wees een gang in. Yara liep die richting op en kwam de laboratorium in. Op de een of andere manier volgde Yara haar instinkt en liep op een tafel af met 3 pokéballs. Ze stopte op een afstand van de tafel en wachtte af wat er zou ging gebeuren.

De start van een nieuw avontuur Spr_4d_255_f

Turtwig --- Totodile --- Torchic

Yara zag een voor een de pokémon uit hun pokébal komen, als eerste zag ze de gras pokémon Turtwig, de tweede was de water pokémon Totodile en als laatst zag ze de vuur pokémon Tortic. De ogen van Yara bleven bij de Tortic “Wauw wat ziet zij er mooi en schattig uit. Die twinkelingen in haar ogen zijn ook enorm leuk,” dacht ze bij haar zelf. Ze liep naar de Tortic toe en begon het te aaien. “Hallo daar, zou jij met mij op avontuur willen gaan?” vroeg Yara aan de Tortic, terwijl ze door ging met het aaien van de Tortic. De Tortic knikte ja toen Yara even haar hand van de Tortic af deed. De glimlach van Yara werd groter en zei tegen de vrouw die achter de tafel was komen staan “Ik wil graag de Tortic als starter willen nemen.” De vrouw keek Yara met een glimlach aan en zei “Hier probeer haar dan maar in een pokébal te krijgen.” Yara pakte de pokébal van de vrouw over en stoote het heel voor zichtig tegen het hoofd van de Tortic aan. Ze zag de Tortic in de pokébal verdwijnen. Ze kijkt verbuistert er naar ze voelt er warmte vandaan komen. Het maakt haar nog blijer. “Ik ben blij om mensen te zien met zo’n glimlach op hun gezicht als ze hun eerste pokémon krijgen. Weet je al hoe je haar gaat noemen?” zei de vrouw achter de tafel. “Een naam?” mompelde Yara. Daar had ze namelijk nooit aan gedacht, dat ze haar pokémon een naam kon geven. Ze liep bedenkelijk weg met haar pokébal met de Tortic in zonder een dankje. Denkend aan een goede pokémon naam voor haar Tortic.

ooc : post als je wilt posten :3

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur ma dec 02, 2013 1:17 pm

“Weet je zeker dat je er klaar voor bent?” De lange, blonde vrouw zette een bord met een paar boterhammen neer op tafel. Haar zoon keek haar glimlachend aan. “Geen zorgen mam, ik ben er klaar voor!” zei hij, waarna hij een hap nam van zijn boterham. Zijn moeder glimlachte en haalde haar hand door zijn haar. “Als je maar voorzichtig bent, oké?” “Begrepen!” Gwyn werkte de andere boterhammen naar binnen en stond op. Zijn moeder gaf hem een rugzak, en toen de jongen hem pakte, merkte hij dat het zwaar was door alle spullen die erin zaten. Charlotte knikte bemoedigend naar hem. “Ik weet zeker dat je wat aan die spullen gaat hebben,” zei ze. Meteen keek Gwyn naar de voorwerpen die in de rugzak zaten, en zijn gezicht begon te glunderen. Er zaten verschillende medicijnen en zelfs Pokéballs in. “Wauw, bedankt mam!” zei hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Zijn moeder gniffelde. “Bedank je vader maar. Hij heeft die Pokéballs gekocht voor jou,” zei ze. Gwyn keek naar zijn vader, die vanachter een krant geamuseerd naar hen keek. “Echt bedankt, pap!” Nadat Gwyn dit had gezegd stond zijn vader op en omhelsde zijn zoon. “Graag gedaan, jongen. En wordt nu maar de beste Pokémon breeder van heel de regio, goed?” Gwyn lachte. “Ik zal mijn best doen!” Hij liet zijn vader los en knuffelde ook zijn moeder die hem dicht tegen zich aandrukte. Niet veel later stond de albino jongen klaar om te vertrekken. Voordat hij de deur uitliep, keek hij nog een keer om naar zijn ouders, die trots naar hem keken. “Tot gauw!” zei hij, en nadat hij een aantal tientallen meters van zijn huis vandaan was, keek hij nog een keer om en zwaaide naar zijn ouders die nog steeds in de deuropening stonden. Dit was het dan; het begin van een droom!

Gwyn liep in de richting van Cotton City, waar hij zijn eerste Pokémon zou gaan ophalen. Hij vroeg zich af welke starter Pokémon er zouden zijn – en hoeveel keus er nog was, want hij was er vrij zeker van dat hij niet de enige was die vandaag een Pokémon zou krijgen bij het laboratorium. Nadat hij een tijdje had gewandeld, zag hij de stad al liggen in de verte. Ongeveer een half uurtje later stond hij al in de stad, en het duurde niet lang voordat hij het laboratorium vond. Vol goede moed liep hij naar binnen, en een werkneemster kwam naar hem toe gewandeld. “Hallo, ik vermoed dat je hier bent om een starter Pokémon op te halen, is het niet?” vroeg ze vriendelijk. Gwyn knikte. “Dat klopt. Weet u waar ik de professor kan vinden?” De vrouw glimlachte en wees naar een gang. “Als je door die gang loopt, dan kom je vanzelf bij het labo. Als het goed is ben je trouwens niet de enige daar.” De jongen bedankte de vrouw en wandelde de gang door, naar het laboratorium waar hij waarschijnlijk zijn eerste Pokémon zou krijgen.

Toen hij eenmaal in het laboratorium stond, zag hij dat er inderdaad al een meisje was van ongeveer zijn leeftijd met een Pokébal in haar handen. Ze leek aanstalten te maken om de ruimte te verlaten en leek tegelijkertijd in gedachten te zijn. Gwyn glimlachte naar haar. “Hallo,” zei hij ter begroeting, niet wetend of ze hem al had gezien. Hij wachtte even een eventuele reactie af en liep toen naar de tafel, waar nog twee Pokémon op zaten. Een Turtwig en een Totodile, om precies te zijn. De Totodile zag er wel uit als een grappig wezen, maar Gwyn's voorkeur ging toch uit naar de schildpadachtige Turtwig. “Wat denk je, wil je met mij mee?” vroeg Gwyn aan de Turtwig. Hij verwachtte geen reactie, maar tot zijn verbazing maakte de Pokémon een geluidje dat erg positief klonk. De jongen lachte even en aaide het hoofd van de Turtwig. “Ik neem aan dat dat 'ja' betekent,” zij hij breed glimlachend. Hij keek op naar de vrouw achter de tafel, die geamuseerd naar het tweetal keek. “Hij schijnt je te mogen. Wil je een bijnaam voor hem verzinnen?” vroeg ze. Gwyn dacht even na. Een bijnaam... “Tharu,” zei hij. Dat was de eerste naam die in hem opkwam, en eigenlijk paste het wel bij de Turtwig. “Veel succes, jullie. Probeer hem maar in zijn Pokébal te krijgen,” zei de vrouw. Gwyn gooide de Pokébal naar Tharu, waarna hij in erin werd geflitst. De jongen raapte de bal op, en meteen had hij het gevoel dat dit betekende dat er een nieuwe wereld voor hem openging. “Dank u wel!” zei hij tegen de vrouw. Hij draaide zich om. Zou dat meisje van daarnet er nog zijn?

(Sorry voor de late post... ^^")

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur ma dec 02, 2013 9:11 pm

Toen Yara weer buiten was stond ze stil voor de Laboratorium. “naam, naam, naam, naam,”ging er rond in haar hoofd. Ze keek weer even naar de pokéball. “Hmm het is een vrouwelijke Tortic,” Yara vond het moeilijk om een naam te geven, vooral omdat ze er niet over na gedacht had dat het normaal was dat je je pokémon een nickname zal geven. Yara ging op de bank langs het laboratorium zitten en keek nog bedenkt naar haar pokéball na denkt over een naam. “Hmm Barabal, nee. Bidelia? Hmm nee ook niet, Sissy? Ik weet het” zei Yara met veel blijschap toen ze van het bankje op stond. Ze gooide de pokébal op de grond en zag daar haar Tortic uit komen. Ze knielde en zei tegen haar Tortic “Ik noem je Chiyo, vind je dat goed?” De Tortic keek me even aan en maakte daarna een blij sprongetje. Yara moest er om lachen en tilde Chiyo op. En gaat weer op de bank zitten, terwijl ze Chiyo even knuffelt. Yara bedachte haar net dat er een jongen ook zijn starter aan het uit kiezen was, nadat zij klaar was. Ze hoopt dat ze hem niet zo mis loopt. Aangezien Yara best benieuwd was welke starter hij uit gekozen had. Yara pakte Chiyo’s pokébal weer en tikte hem zachtjes tegen haar hoofd. Tot gauw weer Chiyo en ze zag haar Tortic terug glimlachen.

(haha is niet erg. Ben al blij dat er iemand reageert ^^ )

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur di dec 03, 2013 7:49 pm

Nog steeds stond Gwyn naar de Pokéball in zijn hand te kijken. Hij had een Pokémon, zijn eerste, eigen Pokémon! Hij had het gevoel dat dit een soort beloning was voor die keren dat hij had geholpen in de Daycare. Verschillende gedachten schoten door zijn hoofd. Zal hij de hele regio kunnen verkennen? Zal hij misschien zeldzame Pokémon kunnen vangen en opvoeden? Zal hij ooit zijn doel behalen om de beste breeder van heel Kansai te worden? Hij wandelde de gang door, naar de uitgang van het laboratorium. Een brede glimlach sierde zijn gezicht terwijl hij nog steeds fantaseerde over de toekomst. Toen hij eenmaal het laboratorium uitgewandeld was, werden zijn gedachten weer wat rustiger en begon hij weer realistisch te denken. Tharu was nog maar een starter, en hij had bijna net zo veel te leren als zijn eigenaar. Bovendien zou Gwyn toch wel moeten bedenken hoe hij te werk zou gaan.

De jongen besloot om, als hij een wilde Pokémon zou tegenkomen, deze niet meteen zou vangen. Het was niet zijn doel om alle Pokémon te vangen. Integendeel, hij wilde liever een goede band opbouwen met een aantal Pokémon. En natuurlijk wilde hij ook Pokémon fokken, en dan met name op karakter. In de Daycare had hij geleerd dat Pokémon niet perse van dezelfde soort hoefden te zijn om een ei te kunnen leggen; zolang ze maar van dezelfde Egg group waren was het goed. Tharu was vanzelfsprekend een grastype, maar Gwyn wist toevallig ook dat een Turtwig ook tot de zogenaamde monsters behoorde. Dat zou betekenen dat, als hij Tharu later vader wilde laten worden, hij een vrouwelijke Pokémon van het gras- of van het monstertype zou moeten vinden, en dat hoefde dus geen andere Turtwig of zelfs een Torterra te zijn. Een Shieldon of zelfs een Charmander zouden al een optie zijn. In ieder geval had de albino jongen een voorliefde voor bepaalde typen en zelfs soorten Pokémon, dus zou hij zeker naar deze uitkijken.

Toen Gwyn even opzij keek, zag hij het meisje weer dat daarstraks het laboratorium was uitgegaan, net voordat hij zijn starter had uitgekozen. Aangezien de jongen best een vriend en eventuele reisgenoot kon gebruiken, wandelde hij naar het meisje toe. “Hallo! Jij hebt daarnet ook een starter opgehaald, is het niet?” begon hij. Hij wees naar het bankje. “Mag ik er even bij komen zitten?” vroeg hij. Ineens bedacht hij zich dat hij zich op zijn minst wel even moest voorstellen aan haar, dat was wel zo eerlijk. “Trouwens, ik ben Gwyn.”

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur wo dec 04, 2013 5:56 pm

Yara zag dat de jongen die ze vlug gezien had in het laboratorium dat hij naar haar toe liep. “Hallo! Jij hebt daarnet ook een starter opgehaald is het niet?” vroeg hij. “Hoi, ja, dat klopt. Welke heb jij uitgekozen?” vroeg Yara terug, want ze was best nieuwsgierig wat hij had uit gekozen aangezien er een Turtwig en Tottedile over waren.Ze zag dat de jongen naar het bankje wees en vroeg “Mag ik er even bij komen zitten?” .“Ja tuurlijk mag dat,” reageerde Yara terug. Yara zag het probleem niet in, waarom hij niet langs haar zou mogen zitten. Het zal best vervelend geweest zijn als ze mensen schuw was. Aangezien ze misschien nog best vaak om hulp zou moeten vragen aan mensen later. En daarbij wou Yara hem wel beter leren kennen. Misschien was hij ook een Coordinator en konden ze van elkaar leren. “Trouwens, ik ben Gwen,” reageerde de jongen nog vlug. “Hoi Gwen, Ik ben Yara, en wil graag een Coordinator worden, en jij?” reageerde Yara terug.

(sorry, voor de korte post De start van een nieuw avontuur 1856927144

De start van een nieuw avontuur 1856927144

)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur wo dec 04, 2013 8:03 pm

Er verscheen een glimlach op het gezicht van de albino jongen toen het meisje hem vriendelijk begroette. Hij was er blij mee dat ze blijkbaar niet meteen op zijn uiterlijk lette, zoals veel van zijn schoolgenoten dat wel hadden gedaan. “Hoi, ja, dat klopt. Welke heb jij uitgekozen?” vroeg het meisje. “Ik heb de Turtwig gekozen. Ik heb hem 'Tharu' als bijnaam gegeven,” antwoordde hij, waarna hij naast het meisje ging zitten toen ze toestemming had gegeven. Hij had het wel zo beleefd gevonden om het eerst te vragen, aangezien hij in feite een wildvreemde was. “En jij hebt een vuurpokémon, toch?” Na dit gezegd te hebben gooide de jongen voorzichtig de Pokéball met Tharu erin voor zijn voeten, en meteen verscheen het wezentje uit de bal. De Turtwig liep meteen naar Gwyn toe, die hem oppakte en op zijn schoot zette. “Hoi Gwen, Ik ben Yara, en wil graag een Coordinator worden, en jij?” Gwyn keek weer naar het meisje toen ze reageerde op wat hij zojuist had gezegd. “Aangenaam kennis te maken, Yara,” zei hij. “Ik wil graag een Breeder worden. Wedstrijden en prijzen interesseren mij niet echt, ik volg liever mijn eigen doelen. Vandaar mijn keuze. En natuurlijk wil ik ook een goede band krijgen met mijn Pokémon.” Gwyn aaide Tharu over zijn hoofd. Al snel sloot de Turtwig zijn ogen en zuchtte ontspannen terwijl hij geaaid werd. “Wat is jouw motivatie om Coördinator te worden, als ik vragen mag?” vroeg hij aan het meisje dat Yara heette. Hij was altijd wel geïnteresseerd in de reden waarom mensen een bepaalde carrière kozen.

(Het geeft niet, het gaat tenslotte om de inhoud van de post ^^)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur do dec 05, 2013 10:23 am

Yara zag dat Gwen glimlachte en hij antwoorde op haar vraag welke pokémon hij gekozen had. “Ik heb de Turtwig gekozen. Ik hem ‘Tharu’ als bijnaam gegeven,”antwoorden hij.”Hmm oke dus had voor gras gekozen. Zou haar daar een reden misschien voor hebben of niet?” dacht Yara. Gwen kwam langs Yara op de bank zitten en vroeg “En jij hebt een vuurpokémon toch?” “Ja, dat klopt ik heb voor Tortic gekozen en haar een bijnaam ‘Chiyo’ gegeven,” Terwijl Yara dat zei had Gwen zijn pokébal op de grond gegooit en daar kwam de Turtig er uit. Hij pakte hem op en zette hem op zijn schoot en begon hem te aaien. Yara vond het altijd fijn om te zien dat pokémon bezitters hun pokémon goed verzorgde. “Aangenaam kennis te maken, Yara,” reageerde Gwen terug. “Ik wil graag een breeder worden. Wedstrijden en prijzen interesseren mij niet echt, Ik volg liever mijn eigen doelen. Vandaar mijn keuzen. En natuurlijk wil ik ook een goede band krijgen met mijn Pokémon,” zei Gwen er nog achter na terwijl hij Turtwig aaide over zijn hoofd. “Dat hoor je niet veel dat mensen een breeder wilt worden. Hoe kwam het dat je voor die keuzen ging. En wat voor doelen wil je dan behalen?” vroeg Yara nieuwsgierig aan Gwen. Blijkbaar was Gwen ook nieuwsgierig aan gezien hij aan Yara vroeg “Wat is jouw motivatie om Coördinator te worden, als ik het vragen mag?” “Ja tuurlijk, mag je dat vragen. Mijn motivatie om Coordinator te worden komt door mij moeder. Ik keek al vanaf kleins af aan coordinator wedstrijden en vond het zo mooi. Hoe mensen Pokémon combineren met aanvallen om een mooie show neer te zetten,” zei Yara met een glimlach op haar gezicht. “En ik doe het ook voor mijn moeder, aangezien zij haar Coördinator droom nooit heeft mogen waar maken van mijn ouders,” zei Yara terwijl ze even treurig naar haar schoenen keek. Gelukkig had Yara papier bij zodat ze haar moeder kon blijven schrijven, maar ze zal haar veel missen. Ze hoopte echt dat ze haar niet zal teleurstellen later.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur vr dec 06, 2013 8:01 pm

De witharige jongen aaide nog steeds over het hoofd van zijn Turtwig, die er erg ontspannen bijlag en een tevreden zucht gaf. “Ja, dat klopt ik heb voor Tortic gekozen en haar een bijnaam ‘Chiyo’ gegeven,” zei Yara als bevestiging op Gwyn's vraag of ze een vuurpokémon had uitgekozen. “'Chiyo'... Da's best een originele naam,” zei hij vriendelijk. Hij had zo'n naam nog niet eerder gehoord en het klonk nog redelijk bijzonder ook, dus hij vond niet dat hij overdreef in zijn reactie. Tharu keek even naar Yara en maakte een klein geluidje, dat een beetje nieuwsgierig klonk. Toen Gwyn dit zag en hoorde grinnikte hij even. “Ik heb de indruk dat Tharu Chiyo wil ontmoeten, denk je ook niet?” zei hij geamuseerd. Hij wist niet honderd procent zeker of dit klopte, maar het leek er wel verdacht veel op. En het zou alleen maar fijn zijn als Tharu een speelkameraadje had. “Dat hoor je niet veel dat mensen een breeder wilt worden. Hoe kwam het dat je voor die keuzen ging. En wat voor doelen wil je dan behalen?” vroeg Yara aan de albino jongen. Hij glimlachte even toen hij weer wat herinneringen uit zijn vroege jeugd haalde. “Ik kom uit Banyan City en daar is, zoals je misschien wel weet, een Daycare voor Pokémon. Toen ik nog maar een paar jaar oud was, ging ik daar voor de eerste keer heen met mijn ouders. Blijkbaar was ik toen al helemaal enthousiast over de Daycare, en sinds die dag was ik er vaak te vinden. Naarmate ik ouder werd ging ik mezelf ook nuttig maken daar, en ik was ook onder de indruk van de Breeders die regelmatig langskwamen om Pokémon te brengen of om een ei op te halen. Eigenlijk is mijn passie voor het fokken van Pokémon en de Pokémon zelf dus gegroeid sinds ik nog jong was. En mijn doelen...” Hij moest even nadenken over deze laatste vraag. Hij had nog niet echt over doelen nagedacht. “Natuurlijk wil ik in ieder geval mijn favoriete Pokémon fokken, maar ik wil ook één van de beste Breeders van de regio worden. Hoe ik dat ga bereiken, dat zie ik nog wel. Ik denk dat het er vooral om gaat dat ik goed voor mijn Pokémon zorg en dat ik selecteer op karakter en andere genetische eigenschappen,” zei hij uiteindelijk. Na dit gezegd te hebben luisterde hij naar het verhaal van Yara. Het leek wat op het zijne, alleen deed het meisje het ook deels voor haar moeder. “Dus als ik het goed begrijp is één van jouw hoofddoelen om jouw ouders trots te maken?” vroeg hij vriendelijk. Hij wist wel dat zijn eigen ouders ook trots waren op hem, maar met andere redenen. Zijn ouders waren immers gewone mensen met weinig interesse in een carrière als trainer of iets in die richting. Ze hadden wel een paar Pokémon, maar voor de rest hadden ze vrij simpele banen. Dit was anders in Yara's geval, en daar had hij toch wel respect voor.

(Even tussen haakjes, je typt steeds “Gwen”, maar zijn naam is eigenlijk “Gwyn” :3)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur za dec 07, 2013 11:10 am

“Chiyo’... Da’s best een origniele naam,” zei Gwyn vriendelijk. Yara glimlachte en zei “Dankje, ik vond het nog best moeilijk om een bijnaam te verzinnen.” Yara hoorde dat Tharu een geluidje maakte. “Ik heb het indruk dat Tharu Chiyo wil ontmoeten, denk je ook niet?” zei hij. Yara glimlachte en haalde haar pokéball te voorschijn. Ze gooide het voorzichtig weer op de grond en daar verscheen haar Tortic voor haar voeten. Ze tilde haar op haar schoot, zodat ze makkelijker naar Tharu kon. Ze aaide Chiyo even en zei “Dat is Tharu die langs je zit, maak maar contact met hem,” Chiyo keek even naar Tharu en maakte een vrolijk geluidje. “Ik kom uit Banyan City en daar is, zoals je misschien wel weet, een Daycare voor pokémon. Toen ik nog maar een paar jaar oud was, ging ik daar voor de eerste keer heen met mijn ouders. Blijkbaar was ik toen al helemaal enthousiast over de Daycare, en sinds die dag was ik er vaak te vinden. Naarmate ik ouder werd ging ik mezelf ook nuttig maken daar, en ik was ook onder de indruk van de Breeders die regelmatig langskwamen om Pokémon te brengen of om een ei op te halen. Eigenlijk is mijn passie voor fokken van Pokémon zelf dus gegroeid sinds ik nog jong was. En mijn doelen.. “ de jongen werd even stil. Het leek net of die na dacht “Natuurlijk wil ik in ieder geval mijn favoriete Pokémon fokken, maar ik wil ook een van de beste Breeders van de regio worden. Hoe ik dat ga bereiken, dat zie ik nog wel. Ik denk dat het vooral om gaat dat ik goed voor mijn Pokémon zorg en dat ik selecteer op karakter en andere genetische eigenschappen,” antwoordde de jongen op de vraag van Yara. Dus hij was ook al van kleins af aan onder de indruk van een beroep. Ze vroeg zich af of dit met de meeste mensen zijn die met Pokémon werken. Of het gewoon kozen, omdat het hun leuk leken. Yara werd weer even uit haar gedachte gehaald door dat Gwyn haar iets vroeg “Dus als ik het goed begrijp is een van jouw hoofddoelen om jouw ouders trots te maken?” Yara knikte ja en keek even naar Chiyo die contact begon te leggen met Tharu. Het zag er leuk uit. Op de een of andere manier zag Chiyo er altijd vrolijk uit. Of ik haar nou in een Pokéball stopte of niet ze lachte altijd.

(ow echt sorry D:)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur di dec 10, 2013 7:32 pm

Het meisje leek het inderdaad met Gwyn eens te zijn wat de Turtwig betrof. Ze pakte haar Pokéball en gooide het op de grond, waarna haar Torchic eruit kwam. Yara nam haar op schoot, en Gwyn grinnikte geamuseerd toen Tharu nieuwsgierig naar Chiyo keek. “Dat is Tharu die langs je zit, maak maar contact met hem,” hoorde Gwyn het meisje zeggen. Hij keek in stilte toe hoe Tharu iets dichterbij Chiyo kwam en wat snuffelde. Er verscheen een kleine glimlach op Gwyn's gezicht. “Ze schijnen elkaar te mogen,” zei hij. Nadat hij zijn verhaal had verteld en Yara had gevraagd of het inderdaad één van haar doelen was om haar ouders trots waren, knikte ze. Voor de rest bleef het stil, en het leek erop dat ze allebei niet veel meer te zeggen hadden. Gwyn haalde diep adem en genoot van de frisse lucht. Een aantal momenten lang gebeurde er voor de rest niets. “Waar ga jij trouwens heen?” vroeg de jongen om de stilte te doorbreken. “Ik ben van plan om naar Cedar Forest te gaan om te kijken of daar interessante Pokémon te vinden zijn naast Combee en Vestiquen. Als je van plan bent om naar Noah City te gaan kunnen we misschien wel samen reizen?” stelde hij voor. Hij vond het immers veel fijner om niet in zijn eentje te hoeven reizen, zelfs al zou het gezelschap waarschijnlijk niet blijvend zijn.

(Geeft niet ^^ En sorry voor de korte post >.<)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur wo dec 11, 2013 2:23 pm

"Ze schijnen elkaar te mogen," zei Gwyn. Yara knikte ja en lachte, terwijl ze weer naar de pokémon keek die elkaar aan het begroeten waren. Ze hoorde Gwyn diep adem halen en het bleef nog even stil. "Waar ga jij trouwens heen?" vroeg Gwyn waardoor de stilte verbrak. Yara dacht even na, want ze had namelijk nog niet echt nagedacht waar ze heen wou ze wou naar zoveel dingen heen. Het leek haar slim om eerst naar Cedar Forest te gaan om misschien Pokémon te gaan vangen en haar Tortic te trainen. Voor dat ze kon antwoorden zei de jongen al "Ik ben van plan om naar Cedar Forest te gaan om te kijken of daar interessante Pokémon te vinden zijn naast Combee en Vestiquen. Als je van plan bent om naar Noah City te gaan kunnen we misschien wel samen reizen?" "Hmm Noah City, misschien is dat wel een goed begin om daar heen te reizen ja." dacht Yara bij haar zelf. "Ik was eigenlijk ook van plan om naar Cedar Forest te gaan om mij Pokémon ook te trainen en kijken of ik daar meer team genoten kon vinden, die ik kan gebruiken bij contesten. Ja lijkt me leuk om met je mee te reizen," antwoordde Yara terug met een glimlach. Ze had nooit verwacht dat ze een reis partner zou vinden, ook al zal het maar tot Noah City zijn. Het is toch fijn om met iemand mee te reizen, vooral als je net begint aan je reis.

(Is niet erg je kan niet altijd een lange post hebben)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur do dec 12, 2013 7:53 pm

Het was donker en stil op straat, terwijl een donker gedaante uit de raam van zijn kamer klom, zijn handen vastgeklemd aan de bloempotten die buiten aan zijn raam hingen. ‘Dit gaat niet goed komen..’ fluisterde Jasper, terwijl de spanning en kou zijn lichaam deed rillen. De jongen ademde diep in en uit en vestigde zijn voeten op de dak die over de voordeur zat. Er lag nog wat sneeuw op, dus was het knap glibberig en zoals te verwachten was toen hij de plantenbakken losliet: Jasper gleed uit. De jongen kwam gelukkig enkel met een plofje op de grond. De sneeuw had hem behoedt voor een pijnlijkere val. ‘Oké, welke kant moet ik nu in hemelsnaam op?’ Jasper wreef over zijn achterhoofd en besloot maar de straat uit te lopen. Als het goed was moest er een bushalte aan de rand van de stad zijn ….. misschien? Jasper had zich voorbereidt, maar niet optimaal op zijn ontsnapping. Hij dacht zelf dat hij niet zo ver wist te komen met die waakhond van een vader naast zijn kamer. De ijzige stilte in de stad was ook niet bepaald fijn, maar toen verscheen er twee gele lichtjes aan de horizon. ‘DE BUS?!’ Jasper rende direct op de pas aangekomen bus aan die echter een afstandje van hem af stond. Na een flink sprintje stapte hij de bus binnen, liet een kaartje zien en nam als een zoutzak plaats op een stoel. De jongen hijgde luid na, maar hij had de bus in ieder geval red. Het was ook de juiste, omdat er immers maar een buslijn reed, zelfs rond dit tijdstip.

De dag was begonnen, de zon scheen fel in zijn gezicht, terwijl de bus stopte bij Cotton City. Nog half wakker stapte de zoutzak uit de bus en zag hij direct de laboratorium voor hem staan. Het grote gebouw stak boven de rest uit en in zijn ooghoek zag hij twee andere met twee monsters zitten in een klein parkje naast het lab. ‘Dus .. hier moet ik zijn?’ stamelde Jasper zacht, ‘Maar waarom in een laboratorium? Ik had een asiel-achtig iets verwacht’ De jongen fronste even, maar liep wel al af op de ingang van het lab met zijn handen in zijn jaszakken. Oké, nu stond hij voor de deur. ‘En nu?’ vroeg hij hardop, waarna ineens de deur open schoof ‘Logisch,’ Jasper liep het gebouw verder in, maar stopte halverwege een enorme ruimte met verschillende labmensen die bezig waren met verschillende dingen en snel heen en weer liepen of achter een computer aan het typen waren. Wat was de volgende stap? Van wat hij vernomen had was dat er een professor was die hem zijn Pokémon zou geven? Aarzelend liep de jongen het lab verder in. Waar was de professor? ‘Hey, daar. Zoek je mij soms?’ zei iemand plotseling. Jasper deinsde geschrokken terug toen er ineens een vrouw voor hem stond met een zachte glimlach op haar gezicht. Niet wetend wat te zeggen, zweeg Jasper. Was de vrouw de professor? Of werd hij nu voor iemand anders aangezien? De vrouw leek een conclusie gemaakt te hebben, greep zijn pols en sleurde hem mee naar een bureau waar allemaal spulletjes lagen. De vrouw wees met haar vinger telkens naar elk apparaatje en legde de functie uit, maar het bij Jasper het ene oor in en de andere uit. Hij snapte er niets van, maar liet niets merken en knikte wanneer de professor klaar was met haar uitleg van een apparaatje. De jongen lette enkel op toen de dame hem een PokéBall gaf en erbij melde dat het de laatste van de dag was. Sindsdien ging alles snel en stond hij in no time weer buiten het lab.

Versuft van de snelheid van de gebeurtenissen in het lab en dan vooral de uitleg had hij de apparaten in zijn tas geplaatst en deze stevig dichtgeritst. Zijn tas was echter direct minstens tweemaal zo zwaar geworden. Na de reis had hij zeker spierballen, dat durfde hij te geloven. De jongen liep op een bankje af, diegene die naast de twee zaten en wierp zijn tas erop. ‘Pfoe’Jasper kon het eigenlijk niet bevatten. Het was gelukt zijn huis te verlaten, de bus te halen, nog net een begin Pokémon te krijgen en nog zelfs een deel van een dag over te hebben. De jongen leunde iets naar voren, ritste zijn tas open en greep er een bolvormig object uit en keek er zwijgend naar. Hij had wel opgelet toen de professor hierover begonnen was, maar het was raar dat zich een monster erin schuilhield. ‘Monster’? Had deze niet een naam? ‘Totodile’, toch? Hoe zag dat ding er eigenlijk uit? Jasper keek even naar de twee op de andere bank die druk in een gesprek leken te zitten. Hun Pokémon zaten kalmpjes bij hen, maar hadden een apart .. uiterlijk. De ene was een groene schildpad met een tak op zijn hoofd en de ander was een soort kuikentje met kraaloogjes? ‘Logisch’ bracht Jasper zachtjes uit, even niet begrijpend waarom hij dit ook alweer deed. Toen zijn blauwe ogen echter weer de bolvormig object in beeld kregen, herinnerde hij zich de lege PokéBall’s van zijn vader. De reden voor zijn actie was weer opgehelderd en in een zelfverzekerde beweging drukte hij op het knopje en floepte er een witte straal uit de bal die richting de grond ging en een wezen vormde. Het licht verdween en Jasper hief zijn wenkbrauw op toen er een soort blauwe krokodil voor hem was verschenen die met zijn rode ogen hem afwachtend aankeek. ‘B-Ben jij mijn … Pokémon?’vroeg Jasper verwarrend aan niemand in het bijzonder, waarop de krokodil voor hem reageerde met een reptielen frons. Nog verward over wat de Pokémon voor hem was, trok de jongen droogjes aan de staart van de krokodil en hief hem een klein stukje boven de grond om hem bij ooghoogte te bekijken .. ‘Dus jij bent een Totodile…? En wacht, ben je wel een hij?’ De Totodile spartelde als een gek en wist zichzelf te redden door een stukje huid van zijn hand vast te grijpen met zijn vlijmscherpe tanden. ‘Au! Oké, Oké! Je bent een mannetje!’Jasper trok beschermend zijn hand terug, terwijl uit de recente schram een beetje bloed uit droop. ‘Bedankt voor de verduidelijking..’ De Totodile legde zijn voorpoten in zijn zij en snoof kort. Alsnog leek het wezentje niet enorm beledigd te zijn, omdat hij spoedig een bezorgde houding aannam. ‘Het is goed,’ zei Jasper ter gerustelling, terwijl hij zijn andere hand over de schram legde.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur do dec 12, 2013 8:20 pm

De albino jongen merkte niet op dat er iemand in de richting van het laboratorium wandelde terwijl hij luisterde naar Yara's antwoord op zijn voorstel. "Ik was eigenlijk ook van plan om naar Cedar Forest te gaan om mij Pokémon ook te trainen en kijken of ik daar meer team genoten kon vinden, die ik kan gebruiken bij contesten. Ja lijkt me leuk om met je mee te reizen," was het antwoord van een glimlachende Yara. “Dan zijn we het eens!” zei Gwyn opgewekt. Even maakte hij aanstalten om Tharu weer in zijn Pokéball te laten verdwijnen, maar hij wachtte daar toch nog even mee toen hij zag dat hij en Chiyo nog bezig waren elkaar te leren kennen. Aangezien ze toch wel op zijn minst een paar uur tot een paar dagen met elkaar zouden optrekken was het handig als ze elkaar vertrouwden. En over vertrouwen gesproken; Yara leek wel iemand die de jongen kon vertrouwen, en hij had een sterk vermoeden dat zij hem ook vertrouwde. Toen Tharu weer een klein geluidje maakte in een bepaalde richting keek Gwyn opzij, en hij zag op een andere bank een jongen zitten die wat verdwaasd naar een Pokémon keek – een Totodile, om precies te zijn. ”Een beginner,” was het eerste dat in Gwyn opkwam. “B-Ben jij mijn … Pokémon?” hoorde hij de jongen zeggen. Ergens had hij wel wat medelijden met hem. Hij had schijnbaar geen flauw idee waar hij aan was begonnen. Gwyn keek even naar Yara. “Wacht even, ik ben zo terug.” Hij pakte zijn Turtwig, stond op en liep naar de jongen met de Totodile. Al snel zag hij een rode vloeistof op de hand van de jongen, waarschijnlijk dankzij de Pokémon. “Gaat alles goed?” vroeg hij vriendelijk. Als de jongen geen idee had hoe hij voor zijn Pokémon moest zorgen kon Gwyn hem daar waarschijnlijk mee helpen. Hij was immers zowat opgegroeid tussen de Pokémon, nietwaar?

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur vr dec 13, 2013 11:25 am

“Dan zijn we het eens!” zei Gwyn opgewekt op de reactie die Yara gaf op het mee reizen met elkaar. Yara glimlachte, ze was blij dat de jongen het vroeg aan haar. Aangezien zij er nog niet echt over na gedacht had, dat je ook met iemand kon reizen. Yara keek even welke richting Gwyn op keek en zag op het bankje langs hun een persoon op het bank zitten met een Tottedile bij zijn voeten. “Zal hij ook een beginner zijn net zo als Gwyn en zij?” vroeg Yara zich af. “Wacht even, ik ben zo terug,”zei Gwyn en ze zag dat hij zijn Turtwig op pakte en richting de jongen lopen. Yara bleef die kant op kijken niet goed wetend of ze er nu ook naar toe moet lopen of niet. Ze keek haar Tortic even aan en glimlachte haar en begon haar te aaien en te knuffelen. Ow wat was haar Tortic toch schattig en zacht. Ze vond het wel fijn om te zien dat Gwyn goed contact kon maken met vreemde en ze graag wilt helpen. Dat gaf Yara ook een goed gevoel voor het geval dat er iets zal gebeuren, dan zal die haar niet meteen laten staan. Yara zuchtte even en pakte uit haar tas een notitieboekje en begon dingen op te schrijven zoals over de staat van haar Tortic en hoe het ging in de laboratorium en hoe de ontmoeting van Gwyn.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur vr dec 13, 2013 6:16 pm

'Gaat alles goed?'Jasper hief zijn hoofd en keek recht in een apart ogende jongen. Hij had kort, wit haar en felrode ogen wat hem enorm aan een albino moest denken. Het was zijn eerste keer dat hij het bij een mens had gezien. Uit verbazing staarde de jongen met een licht geopende mond naar het figuur, waarna hij snel zijn blik afwende en op de grond richtte. 'Prima,' bracht Jasper zacht uit, niet wetend wat hij eigenlijk moest zeggen tegen de plotselinge verschijning van de jongen. Zijn verlegenheid speelde weer een spel met hem. Jasper herkende echter dat uiterlijk wel. Het was de jongen geweest die op de andere bank met een meisje had gezeten terwijl ze vergezeld werden door twee aparte wezentjes. Jasper begon onbewust met zijn vingers te spelen, terwijl hij zich erop betrapte dat zijn 'gedoe' met dat wezentje zeker aandacht van de twee had getrokken. Het was niet de meest gunstige reactie die hij kon opwekken van de twee. De jongen vroeg zich echter af wat hij nu tegen de ander kon zeggen, na hem vrij bot beantwoord te hebben terwijl hij hem vriendelijk benaderd had. Zijn blauwe ogen vielen op de krokodil die nog steeds voor hem stond met dezelfde bezorgde blik in zijn ogen. Jasper wist de blik op te vangen van de krokodil die toen snel richting de albino trainer keek die blijkbaar dat schildpadje in zijn armen had vast geklemd. De jongen was radeloos over wat hij nou moest zeggen. 'Ik weet nog niet veel van deze monstertjes af, dus j-ja..'Jasper grinnikte ongemakkelijk en voelde de blik van de blauwe krokodil weer op hem gericht staan, niet een bezorgde blik. Toen Jasper hem weer in het oog kreeg keek de krokodil hem kort aan, waarna die zijn kop weg trok en zijn voorpootjes over elkaar heen sloeg en een teleurstellend geluidje liet horen. 'Sorry,'mopperde Jasper, waarop de blauwe krokodil niet reageerde en de jongen zich weer richtte op de albino trainer en zijn groene schildpadje die in zijn armen vastzat. 'H-hoe heet jouw ... schildpadje eigenlijk?'

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur za dec 14, 2013 8:28 pm

Het eerste wat de zwartharige jongen zei was “prima”, maar Gwyn geloofde niet dat alles zo “prima” was. Er heerste even een stilte, en even wist de albino jongen niet zeker of hij zou blijven staan of weer terug naast Yara zou gaan zitten. Net voordat hij van plan was om toch dat laatste uit de voeren, begon de jongen weer te spreken. “Ik weet nog niet veel van deze monstertjes af, dus j-ja..” Even keek Gwyn wat verbaasd. “Monstertjes?” herhaalde hij. Toen hij besefte dat deze jongen waarschijnlijk niets over Pokémon afwist, kon hij het niet laten om haast onmerkbaar te grinniken. “Die 'monstertjes' zijn Pokémon, en je vindt ze in de hele regio,” gaf hij als korte uitleg. “H-hoe heet jouw ... schildpadje eigenlijk?” vroeg de jongen. “Het is een Turtwig,” verbeterde Gwyn, proberend om toch nog vriendelijk over te komen. “Hij heet Tharu.” Hij gaf het wezentje een aai en zette hem toen op de grond, naast de Totodile. Tharu maakte een vriendelijk geluidje als begroeting. Gwyn keek even om en wenkte Yara om erbij te komen staan, aangezien hij toch van plan was om de jongen te helpen met zijn Pokémon – als hij dat tenminste wilde. Hij keek weer naar hem. “Als je wil kunnen wij je wel helpen met het geven van informatie over Pokémon. Je bent niet echt gewend om bij deze wezens in de buurt te zijn, of wel?” vroeg hij. Hij was niet van plan om al te veel aan te dringen, de jongen moest immers zelf weten of hij hulp zou aanvaarden of niet.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur za dec 14, 2013 10:32 pm

Yara ruimde haar notitie boekje weer op en keek even de kant op naar Gwyn. Ze zag dat hij haar zijnde om daar heen te komen. “Na het ziet er naar uit dat we meer mensen gaan ontmoeten vandaag Chiyo,” zei Yara tegen haar Pokémon, ze zette haar Tortic op de grond zodat ze een stukje kon wandelen en stond daarna zelf op. Toen ze richting Gwyn en de anderen jongen op liep merkte ze al snel dat Chiyo een snelle loopster was. Ze vroeg zich af of Chiyo dan ook veel energie zal hebben, maar daar zal ze wel later achter komen. Eenmaal aangekomen bij de Gwyn en de jongen ziet ze dat de jongen die op het bankje zat een wond had. “Gaat het?” vroeg Yara terwijl ze naar de hand van de jongen keek. Ze merkte alweer dat de Tortic zich vermengt had met de gezelschap van de andere twee Pokémon. Taru kende ze gelukkig al een beetje, maar de Totedille zal nieuw zijn voor haar. “Ik ben Yara trouwens en dat is Chiyo mijn Pokémon,” zei Yara vriendelijk.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur zo dec 15, 2013 6:23 pm

De albino jongen staarde hem verbaasd aan. Jasper kreeg sterk de vermoeden dat hij zojuist iets doms had gezegd door het woord 'monsters' uit te spreken. Echter was de vermoeden logisch. De albino jongen was overduidelijk een 'mons-'.. herstel Pokémon kenner. Waarschijnlijk was zelfs het meisje zo. Jasper vermeed weer de blik van de jongen, terwijl hij het 'm-woord' verrast herhaalde. Hij schaamde zich diep, maar hij wist niets over deze wezentjes die er rondliepen. 'Die 'monstertjes' zijn Pokémon, en je vindt ze in de hele regio,' Jasper knikte zwijgend en perste zijn lippen steviger op elkaar. Hij durfde al niets meer te zeggen, bang dat wat hij zou zeggen, ze er grappen over zouden maken. Kennis van Pokémon had hij gewoon niet. In zijn hoofd kreeg hij de beeld van de blauwe krokodil voor zich die hem teleurstellend aankeek, in het echt was het ook niet veel anders. De albino jongen reageerde echter op zijn opmerking van eerder. 'Het is een Turtwig,' Jasper knikte weer.Het was een aparte naam, maar hij kende dan ook niet alle namen van de voorkomende mo-Pokémon. Het was moeilijk om ze geen 'monsters' te noemen, dat waren ze immers toch? Ze waren gevaarlijk en hadden krachten. Jasper sloeg zich maar hierbij neer, het had geen nut om ze nog 'monsters' te noemen in de bijzijn van de ander. Bovendien deed de ander vriendelijk. 'Hij heet Tharu.' vervolgde de jongen. Jasper hief zijn hoofd iets, maar keek de jongen net niet recht aan. Had die schildpad met een tak op zijn hoofd nou twee namen? Wat was zijn soortnaam en wat was zijn bijnaam? Of was het een dubbele naam, qua geslacht en soort of iets dergelijks? Fronsend keek Jasper de jongen aan en raakte nog meer verrast door de actie van de jongen, deze liet zijn schildpad vrij bij zijn krokodil. Aten krokodillen schildpadden? 'Is dat een goed idee?'vroeg Jasper zich iets te luid af, waarna hij snel weer zweeg. Was dat ook een domme opmerking geweest? Voor de zekerheid keek Jasper naar de krokodil die de Turtwig kalmpjes had begroet, maar spoedig Jasper een felle blik gaf en een brommend geluidje liet horen. 'Dus wel..' Stelde Jasper vast, waarna zijn blik weer op de jongen viel.
In zijn ooghoek zag hij echter dat het meisje dat eerder bij de jongen op de bank zat hun kant kwam aangelopen. Hij begon zich minder op zijn gemak te voelen.'Als je wil kunnen wij je wel helpen met het geven van informatie over Pokémon. Je bent niet echt gewend om bij deze wezens in de buurt te zijn, of wel?' Bood de albino jongen nou zijn hulp aan? En wie was 'wij'? Deed het meisje ook mee of had hij het over het schild-Turtwig Tharu .... -toch? Wilde hij het wel? De jongen sloeg zijn ogen neer en zuchtte diep. Zij hadden nu al meer kennis dan Pokémon en hij had zich meerdere malen ernstig vergist ter ergernis van de krokodil. Was het dan nog een goed idee om hier verder mee te gaan? De jongen schopte een klein steentje weg dat onder de bank zat en opende zijn ogen weer. In zijn uppie werd het niets, dat zeker. 'Is prima,'zei Jasper zacht, maar vastbesloten. Dit hele Pokémon-Yes!Onthouden!- gebeuren deed hij om een reden, niet waar? De jongen gaf nog een knik aan de albino jongen, voordat het meisje zich gevoegd had en het woord nam. 'Gaat het?' Jasper begreep een moment lang niet waarop ze doelde, maar al spoedig volgde ze haar blik naar de schrammen op zijn hand. Het bloed was al gestold en het stelde niet veel voor. Alsnog legde hij snel zijn hand er weer overheen. 'Het is niets ergs,' Stelde Jasper haar gerust. Wacht. Het meisje had in tegenstellling tot de albino jongen haar Pokémon-YEs!Alweer!- niet vast, waar was deze dan? De jongen keek snel naar de krokodil en zag dat het kuikentje hun gevoegd had. Aten krokodillen kuikentjes? Ja, toch? Snel draaide Jasper zich om naar de krokodil om het te vragen, maar weerhield zich. Het kuikentje leefde nog? Dan was het veilig. Spoedig keek Jasper de twee weer aan, terwijl de krokodil eindelijk een soort van trots kon zijn en op een kalme toon met de twee kon communiceren. De krokodil leek wel vrij kalmpjes in vergelijking met de andere twee en iets minder te lachen-zover dat kon-, maar hij had het naar zijn zin. Daar was Jaser blij mee. Inmiddels sprak het meisje verder over haar Pokémon-Het dringt eindelijk door-, dat kuikentje. 'Ik ben Yara trouwens en dat is Chiyo mijn Pokémon,'Verward keek Jasper voor de zoveelste keer hun kant op.Ditmaal had een Pokémon maar een naam? Geen twee? En had de zijne dan ook een naam? 'Vraagje,'begon Jasper licht aarzelend, 'Waarom geef de een een Pokémon twee namen en jij bijvoorbeeld maar één? En hoe kom je ze te weten? Ze kunnen niet communiceren als mensen, toch?'

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur wo dec 18, 2013 8:08 pm

(Even voor de duidelijkheid; ik switch naar de ik-vorm, dat vind ik toch wat makkelijker om mee te werken dan met de hij-vorm)

De jongen tegenover mij leek zich wat te schamen – waarschijnlijk omdat hij vermoedelijk nauwelijks wat wist over Pokémon. Ergens had ik wel medelijden met hem, en ik vroeg me af hoe het mogelijk was dat hij niet eens wist dat Pokémon Pokémon heetten. Ook leek hij niet goed te weten waar ik het allemaal over had. Kwam hij dan van een plaats die zo afgelegen was dat er zelfs geen Pokémon leefden? Dat leek me wat onwaarschijnlijk. “Is dat een goed idee?” vroeg de jongen nadat ik Tharu op de grond had gezet. “Geen zorgen,” begon ik. “Tamme Pokémon vallen elkaar normaal gesproken niet aan buiten gevechten.” Tharu leek zich ook al helemaal niet druk te maken om de Totodile. Bovendien waren deze Pokémon allebei starters, dus misschien kenden ze elkaar al, wie weet. Vanuit een ooghoek zag ik dat Yara er ook al aankwam met Chiyo, die meteen op de twee andere Pokémon afliep. Ergens was het grappig om die drie starters zo bij elkaar te zien. “Is prima,” hoorde ik de jongen antwoorden op mijn vraag om hem te helpen. Voordat ik hierop kon reageren had Yara al iets gezegd. “Gaat het?” Oh ja, die wond. Haast automatisch gleden mijn ogen naar zijn hand, maar zo te zien was het bloed al gestold. Gelukkig maar. “Het is niets ergs,” zei de jongen terwijl hij met zijn andere hand het wondje bedekte. Hij keek weer in de richting van de Pokémon en leek even ongerust te zijn over de Torchic van Yara, maar blijkbaar had hij zelf al door dat ze geen gevaar liep. Tharu maakte weer een vriendelijk geluidje naar haar als begroeting. “Ik ben Yara trouwens en dat is Chiyo mijn Pokémon,” stelde Yara zichzelf en haar Pokémon voor aan de jongen, die weer verward naar ons keek. “Vraagje,” zei hij wat aarzelend. “Waarom geef de een een Pokémon twee namen en jij bijvoorbeeld maar één? En hoe kom je ze te weten? Ze kunnen niet communiceren als mensen, toch?” Nu was het mijn beurt om verbaasd te zijn. “Twee namen?” vroeg ik. Ik keek even in de richting van de Pokémon, en toen schoot het me ineens te binnen. Ik keek weer naar de jongen. “Oh, nee, ze hebben gewoon één naam. Met Turtwig bedoelde ik de soort Pokémon, en Tharu is de bijnaam die ik hem heb gegeven. Zo is Yara's Pokémon de soort Torchic met de naam Chiyo,” legde ik zo duidelijk mogelijk uit. “Over namen gesproken; ik heet Gwyn.”

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur za dec 21, 2013 10:11 am

Yara was opgelucht dat de jongen reageerde dat het wel ging met hem. Yara kreeg wel het idee dat hij zich schaamde voor de wond aangezien hij de wond weer verborg met zijn andere hand. “Wat zal er gebeurt zijn?”vroeg Yara in zich zelf af. De jongen keek hun verward aan nadat Yara zich had voor gesteld. “Vraagje,”zei hij aarzelend “Waarom geef de een een Pokémon twee namen en jij bijvoorbeeld maar één? En hoe kom je ze te weten? Ze kunnen niet communiceren als mensen, toch?” vervolg de jongen. Yara keek hem even raar aan en toen keek ze Gwyn even aan die antwoord op zijn vraag gaf. Yara kreeg een vermoede wat hier aan de hand was, maar wist het nog niet echt zeker. “De manier waar op je communiceert met je Pokémon is met je gevoel. Hoe langer je met je Pokémon bent hoe beter je elkaar kunt aanvoelen. Sommigen Pokémon en de bezitter er van hebben meteen een klik en bij de andere kan het langer duren.” Voegde Yara er nog aan toe na dat Gwyn antwoord gaf en zich ook had voorgesteld. “Wat is jou naam eigenlijk? Heb je ook al nagedacht over een bijnaam voor je Tottedile?” vroeg Yara. Ze wou eigenlijk meer vragen, maar daar leek de jongen nog niet echt klaar voor te zijn. Yara was eigenlijk best benieuwd wat hij zal zijn Trainer, Cooridinator of Breeder? Yara kon het niet laten en vroeg het toch maar “En wat voor type Trainer ben je? Ben je toevallig gewoon een Pokémon Trainer of iets anders zoals Cooridantor of Breeder?” vroeg Yara nieuwsgierig. Ze hoopt niet dat ze nu de jongen ongemakkelijk liet voelen met haar vragen.

(Zo lang de moderators het niet erg vinden, vind ik het ook goed ^^ Zoals je misschien merkt heb ik ook wel moeite om de vt en tt uit elkaar te halen.)

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur zo dec 22, 2013 1:54 pm

'Twee namen?' vroeg de jongen verbaasd. Had hij weer een domme vraag gesteld? Jasper liet een diepe zucht horen nu hij teleurgesteld in zichzelf was. Binnen hoogstens vijf minuten had hij zich vaak genoeg dom voor gedaan en het kwam nu op het punt dat hij beter zijn mond gesloten kon houden en een andere bank zou opzoeken, buiten die twee. Het leek hem na even nagedacht te hebben niet het juiste plan. De twee waren immers zo vriendelijk en beleefd. Hij bleef zelfs nog steeds twijfelen over de situatie waarin hij zich bevond, nadat hij juist had besloten om de twee alles te vragen wat in hem zou opkomen om meer te weten te komen over Pokémon. Jasper voelde zijn gedachten afdwalen en probeerde terug naar het gesprek te schakelen, maar zijn tegenstrijdige gevoelens bleven in zijn achterhoofd steken. 'Oh, nee, ze hebben gewoon één naam. Met Turtwig bedoelde ik de soort Pokémon, en Tharu is de bijnaam die ik hem heb gegeven. Zo is Yara's Pokémon de soort Torchic met de naam Chiyo,' De eerste naam was dus de soortnaam? Betekende dat die krokodil door de professor juist genoemd werd naar zijn soortnaam, 'Totodile'? Zijn pupillen werden groot. Gezien de andere starters ook een bijnaam hadden, kon hij dat dus ook bij zijn eigen starter doen. Dat was een pluspuntje! Jasper stond te trappelen om een naam te verzinnen voor de blauwe krokodil. Het was jammer dat hij de kleine blauwe rakker niet zo goed kende, buiten zijn serieuze houding, maar de andere trainers kenden hun starters toch ook niet optimaal? De Totodile voelde zich bekeken, draaide zich om en liep met stevige passen naar Jasper toe. De jongen vertrouwde de actie van de krokodil niet helemaal en liet zijn aandacht op hem vallen. De Totodile legde zoals eerder zijn poten in zijn zij en keek hem recht aan, afwachtend op iets. De jongen had echter geen idee wat de Pokémon van hem wilde, maar wat het ook was, de Pokémon leek ditmaal wel geduldig te zijn. Waarop zou die Pokémon nou wach-Natuurlijk! Zijn bijnaam. Jasper fleurde eventjes op nu hij eindelijk de Pokémon leerde te begrijpen en hem een bijnaam mocht geven. Nu kwam echter het moeilijke, wat werd zijn bijnaam? Jasper leunde iets naar voren en wreef diep in gedachten zijn vingers langs zijn kin. 'Een naam..' mompelde de jongen zachtjes. Wat paste er nou bij een serieuze blauwe krokodil? Lang had Jasper niet om er verder over na te denken, doordat Yara opeens het woord had genomen.

'De manier waar op je communiceert met je Pokémon is met je gevoel. Hoe langer je met je Pokémon bent hoe beter je elkaar kunt aanvoelen. Sommigen Pokémon en de bezitter er van hebben meteen een klik en bij de andere kan het langer duren.' Jasper keek het meisje een momentlang verbaasd aan. 'Communiceren met je gevoel?' kraamde Jasper onbewust uit. Zijn blik viel weer op de Totodile die nog geduldig voor hem stond. Was dat dan echt mogelijk? Praten met een wezen die anders communiceerde dan hun spreektaal? Het leek hem eerder fantasie of iets dergelijks, niet iets wat hem realistisch klonk. Verder vond hij dat deze 'klik' dan niet bepaald tussen hem en de krokodil was gekomen. Ze zaten niet bepaald als beste vriendjes met elkaar om te gaan en de schram van eerder was het bewijs ervan. Het zou zeker eventjes duren, zoals het meisje eerder zei, voordat ze elkaar konden aanvoelen.

'Over namen gesproken; ik heet Gwyn.' stelde de albino jongen zich abrupt voor. Jasper keek beleefd zijn kant op en knikte ter bevestiging. Hij schaamde zich eigenlijk nu juist om het feit dat hij geeneens erover had nagedacht om naar hun namen te vragen na al die bijnamen gebeuren. Ergens kon hij zich het verwijten aan het feit dat al die informatie over Pokémon zijn gedachten hadden overspoeld. 'Wat is jou naam eigenlijk? Heb je ook al nagedacht over een bijnaam voor je Totodile?' vroeg Yara vervolgens. Zijn naam? 'J-Jasper Veer,' Het kwam er zachter uit dan hij wilde, maar het moest luid genoeg zijn. En een bijnaam voor zijn Totodile? De jongen kreeg een ingeving, grijnsde naar de twee en keek de geduldige Pokémon weer aan. Het was een makkelijke bijnaam, gezien hij slecht was met namen.
De jongen greep de Totodile voorzichtig bij zijn zij en legde hem op zijn schoot. 'Monster, dat wordt jouw bijnaam. Niet omdat je een 'monster' bent, maar wel wegens de Pokémon die ik eerder 'monsters' genoemd had. ' De naam moest de twee anderen enorm verassen, maar Jasper vond het geschikt voor de Totodile, zolang hij geen betere bijnaam wist. De Pokémon liet zijn bek openvallen van verbazing en even bezorgde de witte, vlijmscherpe tanden hem kippenvel, maar de krokodil hield het enkel bij het uithalen van zijn klauw tegen zijn voorhoofd aan, voordat hij van zijn schoot afsprong en verontwaardigd weg keek. Beschamend, maar ergens ook voldaan grinnikte de jongen ongemakkelijk met zijn hand tastend aan de schram. Het was minder diep en bloedde overigens minder dan die bij zijn hand. 'We staan nog niet bepaald op een lijn, maar dat komt nog wel,' vervolgde Jasper, waarna hij weer de kant van Gwyn en Yara opkeek.
Wat hem nu aan ze opviel was eigenlijk hun vrij vredige houding in vergelijking met de zijne. Hij was chaotisch. Zelfs hun starters gedroegen zich naar behoren en vielen hun trainers niet aan, maar hij zorgde wel zelf voor die aanvallen met zijn gebrek aan kennis over de Pokémon. Yara besloot weer een vraag te stellen, eentje die hij eindelijk wist te beantwoorden, soort van. Beter gezegd, een antwoord waarop hij geen te verbaasde reactie op kon krijgen. 'En wat voor type Trainer ben je? Ben je toevallig gewoon een Pokémon Trainer of iets anders zoals Coördinator of Breeder?' De buurjongens en zijn klasgenoten droegen sterk bij aan zijn kennis, het weinige dat hij had, waardoor hij nu wel wist wat die drie inhielden. Niet exact, maar globaal. 'Trainer, geloof ik,'

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur ma dec 23, 2013 8:00 pm

Nadat ik mijn korte uitleg had gegeven over de namen van Pokémon kwam Yara weer aan het woord. “De manier waar op je communiceert met je Pokémon is met je gevoel. Hoe langer je met je Pokémon bent hoe beter je elkaar kunt aanvoelen. Sommigen Pokémon en de bezitter er van hebben meteen een klik en bij de andere kan het langer duren.” Ik knikte in haar richting als bevestiging. Zo ongeveer had ik ook veel mensen horen praten in de Daycare, alleen niet letterlijk zoals Yara zei. Meestal waren de volwassen trainers en breeders wat langdradiger in hun uitleg. “Communiceren met je gevoel?” zei de jongen verbaasd. “Ja” antwoordde ik. “Het is niet helemaal zoals praten, maar als het goed is merk je na een tijdje vanzelf hoe jouw Pokémon zich voelt. Als ik het goed heb kan je je Pokémon uiteindelijk zo goed begrijpen dat het bijna lijkt alsof je echt met ze praat, maar zo ver zijn wij ook nog niet,” zei ik waarna ik mijn blik even naar Yara en de drie Pokémon liet glijden. Het zou waarschijnlijk inderdaad nog een tijdje duren voordat we elkaar letterlijk konden verstaan, maar ik had er vertrouwen in dat dat wel zou loslopen – in ieder geval voor mij, Yara en onze Pokémon. Bij deze jongen wist ik het eigenlijk niet zeker. Hij wist weinig over de wezentjes, maar of kennis perse nodig was om een goede band te vormen met Pokémon... ik was er niet helemaal zeker van. “Wat is jou naam eigenlijk? Heb je ook al nagedacht over een bijnaam voor je Tottedile?” Yara's stem haalde me weer uit mijn gedachten. Ja, wat was de naam van de jongen eigenlijk? “J-Jasper Veer,” luidde het antwoord van de jongen die blijkbaar 'Jasper' heette.

De enige naamloze op dit moment was eigenlijk nog steeds Jaspers Totodile. Wilde hij hem geen naam geven, of...? De jongen pakte zijn Pokémon op en legde hem op zijn schoot. “Monster, dat wordt jouw bijnaam. Niet omdat je een 'monster' bent, maar wel wegens de Pokémon die ik eerder 'monsters' genoemd had.” ...Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken. De naam had dus wel een betekenis, maar... het was wat... ongebruikelijk... En ik leek niet de enige te zijn die het wat apart vond. 'Monster' sloeg met zijn klauw naar Jaspers voorhoofd en sprong verontwaardigd van zijn schoot af. “Het is een... aparte naam...” zei ik wat aarzelend, hoewel ik toch wat overtuigend probeerde te klinken. “We staan nog niet bepaald op een lijn, maar dat komt nog wel,” zei de jongen nog. Na een paar tellen vroeg Yara weer iets aan hem. “En wat voor type Trainer ben je? Ben je toevallig gewoon een Pokémon Trainer of iets anders zoals Cooridantor of Breeder?” Eigenlijk was ik daar ook wel nieuwsgierig naar. Ik hoefde gelukkig niet lang te wachten op een antwoord. “Trainer, geloof ik,” zei Jasper. Even grinnikte ik. Het was een grappig toeval dat wij alledrie een ander type trainer hebben uitgekozen. “Ik denk het ook, ja. Ik ben trouwens een breeder,” zei ik.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur di dec 24, 2013 4:45 pm

“J-Jasper veer,” reageerde Jasper op haar vraag hoe hij hete. Jasper tilde zijn Totodile op en zette hem op zijn schoot en zei “Monster, dat wordt jouw bijnaam. Niet omdat je een ‘monster’ bent, maar wel wegens de Pokémon die eerder ‘monsters’ genoemd had.” Yara keek even van de Totodile naar Jasper en weer terug “Monster is wel een hele aparte naam voor je Pokémon,” dacht Yara. Het bleek dat de Totodile de naam niet leuk vond, aangezien hij Jasper op zijn voorhoofd sloeg. Yara keek even verbaasd, ze had dit nooit eerder gezien of mee gemaakt bij een Trainer en zijn Pokémon. “Het is een... aparte naam...”zei Gwen en beetje aarzelend. Voor dat Yara kon vragen hoe het met Jasper ging zei hij “We staan nog niet bepaald op een lijn, maar dat komt nog wel,” Yara keek en beetje bezorgd naar hem en zei “Als je er in gelooft dat het goed komt, dan zal dat heus gebeuren.” “Trainer, geloof ik,” zei Jasper “Ik denk het ook, ja. Ik ben trouwens een Breeder,”zei Gwen. “Ik ben een Coordinator,” zei Yara er vlucht er achterna. We waren alle drie anders. Ze zullen veel van elkaar kunnen leren, omdat ze overal andere informatie over Pokémon zullen weten. Al betwijfelde Yara het bij Jasper, maar het zal heus wel goed komen met hem.

Yara keek even naar Chiyo en zag dat ze zich vermaakt met de andere twee starters. Yara was stiekem benieuwd wat haar Tortic allemaal al kon en hou ze zou zijn in een gevecht. Ook al zal ze haar Pokémon niet echt gebruiken in een gevecht, maar het is wel belangrijk voor een Coordinator om te weten wat voor aanvallen het kan.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur di dec 24, 2013 5:25 pm

Gwyn en Yara reageerden vrij verrast over zijn naamkeuze, maar hij had het echt al verwacht. Het boeide hem verder niet zo, hij was enkel geïnteresseerd in de trainerkeuze van de andere twee. De jongen wist enkel vooral wat trainer inhield, omdat bijna iedereen in zijn stad deze pad uit koos. Coördinatoren en breeders werden minder vaak genomen en het enige wat hij erover wist was dat de eerste vooral om de schoonheid van Pokémon draaide en dat de ander draaide om Pokémon eieren. Het globale idee. Maar goed, welke pad hadden de twee genomen? Gwyn grinnikte kort, waarop Jasper vragend zijn wenkbrauw omhoog hief. De jongen begreep niet wat er zo grappig was. 'Ik denk het ook, ja. Ik ben trouwens een breeder,' Daarop was het Jasper's beurt om zachtjes te grinniken. Dus deze jongen deed iets met pokémon eieren uit laten komen? Jasper wist niet direct wat er boeiend aan was, maar ergens kon hij wel er de lol in zien. Een ei verzorgen totdat deze uitkwam en opvoeden tot een sterke volwassen Pokémon. Dat moest zeker het leuke aan zijn! Jasper keek afwachtend ditmaal naar Yara. 'Ik ben een Coordinator,' zei ze. Dus zij wilde haar Pokémon zijn of haar schoonheid laten zien? Jasper keek naar het kuikentje die bij de groep starters stond. Het kon iets worden, want het kuikentje zag er schattig uit en goed verzorgd. Dat laatste kwam sowieso door de professor, maar het was alsnog een punt om op te noemen. Maar wacht, trainer, breeder en coördinator? De drie richtingen bij elkaar? De jongen grinnikte. Dat was toevallig. Die twee andere richtingen waren namelijk vrij zeldzaam. "Interessant,"antwoordde Jasper met een kleine glimlach. Yara keek plotseling richting haar kuikentje die zich vermaakte met de andere twee. Wat was er mis? Vragend keek hij het meisje aan en besloot het maar te vragen.

"Is er iets?" Jasper hoorde zijn nog steeds zachte stem door de plek weergalmen, totdat Monster stevig aan zijn schoen trok met enige haast erin. Hetzelfde vraag kon Jasper nu aan de Totodile vragen. Onzeker kwam Jasper van de bank af en boog zich naar de Totodile toe met een frons op zijn gezicht. Op dat moment keek Monster hem recht aan en wees toen met zijn vrije pot richting de andere twee starters om vervolgens deze poot tot een vuist te maken en voor zich te houden. Wat wilde hij? Monster bleef enkele tellen stil staan, totdat hij de schoen van de jongen losliet en met kracht naar voren stootte. "Een stoot..?"Monster sloeg een teleurgestelde zucht, maar hield vol en bleef Jasper aankijken. Een vuist, vastberaden blik ..?Wacht eens even! "Wil je .. vechten?" De krokodil knikte,"Tegen mij?" Monster mepte hem in zijn gezicht, waarna Jasper verontschuldigingen mopperde en naar zijn gezicht greep. "Hé!"Monster snoof. Jasper voelde de pijn van de mep wegtrekken en begreep ditmaal echt wat Monster wilde. De krokodil wilde vechten tegen die T-Turtwig? En dat kuikentje, T-Torchic? De jongen sloeg zijn armen over elkaar. Een gevecht? Dat deden trainers, toch? Was dat met die mini natuurrampen die Pokémon konden veroorzaken? De een leek op een waterschot, de ander op een aardbeving en sommige konden vuurspuwen. Wat kon deze krokodil dan? Beschamend stelde hij maar weer een vraag. "Wat kan een Totodile? Buiten krabben, stoten en meppen?" Monster reageerde zelfs al niet meer en zat bij de andere twee starters.

Onderwerp: Re: De start van een nieuw avontuur wo dec 25, 2013 1:14 pm

"Is er iets?" Ik volgde Jaspers blik naar Yara, en meteen daarna naar de Pokémon, die nog steeds goed met elkaar overweg konden. Een beetje verbaasd keek ik naar de Totodile die aan de schoenen van zijn trainer trok. Het wezentje wees met zijn poot naar de andere Pokémon en balde vervolgens deze poot tot een vuist. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. De Totodile had zin in een gevecht, dat was duidelijk. Hoewel ik een Breeder was en niet zo vaak zou vechten, of in ieder geval niet al te competitief, maar zo nu en dan kon een gevecht geen kwaad. Zo zou ik Tharu ook kunnen trainen en zou hij na een tijdje misschien wel kunnen evolueren. Ik had nu wel door dat Monster wilde vechten, en Yara wist het misschien ook wel, maar Jasper leek niet te weten wat het wezentje wilde. "Een stoot..?" hoorde ik hem wat aarzelend zeggen. De Totodile bleef de jongen aankijken, die het eindelijk leek te snappen. "Wil je .. vechten?" Ik knikte. Op dit moment vond ik het niet nodig om een echt antwoord te geven, aangezien dit een “gesprek” was tussen Jasper en de Totodile. "Tegen mij?" ...Hij begreep het dus nog niet helemaal, en hij kreeg een klap tegen zijn gezicht van de Totodile. Ergens vroeg ik me af of het echt wel goed zal gaan tussen die twee. Als de Totodile sterker wordt zou hij misschien zelfs gevaarlijk kunnen zijn als hij dit gedrag bleef vertonen, maar daar wilde ik even niet aan denken. Na een tijdje leek Jasper toch te begrijpen wat Monster wilde. "Wat kan een Totodile? Buiten krabben, stoten en meppen?" Nu was het mijn beurt om iets te zeggen. “Pokémon leren langzaamaan nieuwe technieken en bewegingen. Starters kunnen vaak nog niet veel. Volgens mij kan Totodile in ieder geval wel Scratch gebruiken,” zei ik, waarna ik in de richting van Tharu keek. “Een beginnende Turtwig kan Tackle, volgens mij.” Ik keek weer naar Jasper. “Wil je eerst tegen mij of tegen Yara vechten?” vroeg ik. Aangezien Jasper nog helemaal moest wennen aan Pokémon vond ik het wel zo eerlijk dat hij mocht kiezen tegen wie hij zou vechten.

» The start of a journey
» The start of a whole new chapter