Ragya Iron

Onderwerp: Ragya Iron zo jan 19, 2014 3:20 pm

Ragya Iron
Some say the word will end in fire

Naam: Ragya Iron
Leeftijd: 16 Jaar
Uiterlijk:
-Rood haar
-Bruine ogen
-Tamelijk klein
-Soepel gebouwd
-Een litteken op de rechter kant van haar rug
Type Trainer(Trainer, Coördinator, Breeder of Scientist): Trainer
Karakter:
-Einzelgänger {Liefst alleen}
-Wantrouwig
-Snel opgefokt
-Sarcastisch
Geboorteplaats: Een van de kleinere eilandjes in Orange Islands
Interesses:
-Vuur pokémon
-Dark pokémon
-Evolutie stenen
-Pokémon berijden
_________________________________________
Familie:
[Vera][Vrouw][Moeder]
Vera heeft haar dochter, toen nog maar 6, achtergelaten in de wildernis. Ze had al een dochter en kon er niet nog een bij hebben na de dood van haar man. Ragya herinnert zich niks meer van haar moeder.
[Eran][Man][Vader]
Eran was een eervol man en deed altijd alles voor ze. Hij was een trotse vader op zijn eerste dochter. Toen de tweede zwangerschap van zijn vrouw werd aangekondigd werd hij wederom gevuld met trots. Jammer genoeg heeft hij zijn tweede dochter nooit gezien aangezien hij overleed bij een schipbreuk.
[Evalyn][Vrouw][Zus]
Ragya’s oudere zus was nog maar 10 jaar oud toen ze van elkaar gescheiden werden. Ze weet weinig van haar zus af.
Pokémon:
Eldur - Vuur - Arcanine - Man - Lv. 38
Hestur - Paard - Rapidash - Vrouw - Lv. 40
Berjast - Gevecht - Poochyena - Lv. 9
_________________________________________
Geschiedenis:
Het land van Ragya’s afkomst is koud en kaal. Rotsen reiken tot aan de verte en de stenen vlaktes zijn gevuld met geisers. Op bepaalde plekken maken de vlaktes plaats voor vulkanen, al zijn de meeste niet meer actief. De omgeving word door weinige bewoond en de kleine dorpjes die er liggen zijn gelegen aan het water. Enkel de plaatselijke pokémon durven zich verder het land in te vestigen. En dat was de moeite waard. Ergens in het binnenlang is een vulkaan nooit uit zijn slaap ontwaakt. De afkoelde berg heeft een vruchtbare vallei gevormd die door tientallen pokémon word beschouwd als een thuis.

De moeder van Ragya had een mooi leven, ze had een aardige man, een dochter van negen en er was nog een kind op komst. Ze was gelukkig aan hun huisje bij de zee en kon de uren zonder haar man goed besteden aan huishoudelijk werk. Haar man was schipper en was vaak in de haven te vinden. Alles was goed totdat hij samen met de andere mannen gingen varen. Er stak een zware storm op en de boot leidde schipbreuk. Ragya’s moeder, Vera, kon het verlies nauwelijks verdragen. Toen haar tweede dochter op de wereld kwam heeft ze het zes jaar volgehouden., toch werd de herinnering aan die slechte tijd haar te veel. Ze probeerde het leven weer op te pakken. Maar het lukte niet, ze besloot haar tweede kind achter te laten op een van de vele vlaktes in de buurt van hun dorp. Niemand anders zou een kind opnemen, nog een mond te voeden, al helemaal niet door het idee dat ze het deden omdat de moeder het niet aankon. Het interesseerde haar niet wat er met het kleine meisje zou gebeuren en keerde om naar huis. Daar richtte ze haar aandacht weer op het eerstgeboren kind, Evalyn.

Het kleine meisje begon al snel na haar achterlating te huilen. Haar geroep werd maar niet beantwoord. Ze mocht dan al kunnen lopen en praten, toch had ze behoefte aan de veiligheid en warmte die een moeder bij zich droeg. Uitgeput van het huilen viel ze later die dag in slaap. Toen ze wakker werd was ze niet meer alleen, een Arcanine met drie kleine Growlithe stonden naast haar. Ze stond eindelijk op en sukkelde wat achter de groep aan. Ze trok door het land en al snel kwamen ze aan bij de vallei, deze was gelegen in een dode vulkaan. De groep was er aan gewent dat ze gevolgd werden en wisten dat het meisje niks deed. Toen de groep zich vestigde bij een stapel rotsen in het oosten kon ze bij hun slapen en warmte vinden. Toch werd ze door de moeder wat aan de kant geschoven. Als ze gezamenlijk aten moest het meisje haar eigen eten vinden, ze was er achter gekomen dat rauw vlees niet voor haar was weggelegd. Ze lette op de andere pokémon die geen vlees aten en probeerde hun voedselbron uit, dit had meer succes. De Growlithe pups oefende hun aanvallen op elkaar en Ragya leerde tevens op harde wijze dat het voor haar niet slim was om mee te stoeien, zo kwam ze aan een naar litteken op haar rug. Ze bleef wachten bij de grot totdat ze oud genoeg was om de vallei te verkennen. Dit deed ze nooit alleen, een van de Growlithe bleef altijd bij haar in de buurt. Ze werden meer dan alleen vrienden en vertrouwde op elkaars aanwezigheid. Het duurde lang voordat ze doorhad dat de Growlithe geen naam had, evenmin als zichzelf. Aangezien de menselijke taal haar bij was gebleven noemde ze haar vriend Eldur, genaamd naar het vuur waar hij mee oefende. Eldur kon dan niet praten maar als hij haar aandacht wou deed hij dat steeds met een apart geluid, Rgna. Ze besloot dat Ragya haar naam kon zijn. Samen trokken ze door de groene velden op zoek naar wat leuks om te doen. Het duurde een tijd totdat ze bij het veld aan de zuid- westen van de vallei kwamen. Daar vonden ze vele ‘kuddes’ pokémon. Degene die zijzelf het leukst vond waren de ponyta’s, ze kon haar ogen niet van hun vlammende manen houden. Vaak liep ze naar dat veld toe, gevolgd door Eldur. Terwijl hij genoot van de namiddag zon besloot zij dichter bij de kudde te komen. De meeste rende weg en hielden haar op een afstandje. Al kon een haar nieuwsgierigheid niet inhouden en kwam dichterbij. De geur die Ragya bij zich droeg was bekend, ze was hier al vele malen eerder geweest. Toch bleef ze buiten haar bereik. Na vele dagen de kudde hebben bezorgt waren de Ponyta’s aan hun gezelschap gewend. Zij en Eldur hadden zelfs vriendschap kunnen sluiten met de nieuwsgierige Ponyta die altijd dichterbij kwam dan de rest. Vaak lagen ze met z’n drieën in de zon of rende ze samen over het veld. Ook hun nieuwe vriendin kreeg een naam; Hestur.

Op een dag werden de Growlithes de grot uitgezet, ze moesten hun eigen grot vinden of een hol graven. Ragya wist dat ze dat niet zou kunnen en besloot om verder te reizen. Ze wou graag meer leren over pokémon die in andere gebieden leefde en dit was de kans om afscheid te nemen van haar vreemde familie. Samen met Eldur liep ze naar het veld om afscheid te nemen van hem en Hestur, haar beste vrienden. Nog voordat ze de vallei uit hadden Eldur en Hestur haar al ingehaald. Waar zij ging gingen hun ook. Na een lange tijd kwam ze aan bij een dorp. Daar werd ze nagekeken, het was voor hun ongepast om pokémon constant uit hun bal te laten. Hun konden ook niet weten dat haar vrienden eigenlijk wild was. Het was een jongen, iets ouder dan zij, die haar aansprak. Toen ze haar hoofd schudde dat de pokémon geen pokébal had keek hij verbaast en gaf haar er twee. De jongen nam, nog altijd verbaast, afscheid en ze staarde naar de rood-witte ballen in haar handen. Daarna strekte ze haar armen naar haar vrienden uit, afwachtend tot er iets zou gebeuren. Eldur reageerde als eerst en gaf speels een klap met zijn poot tegen een bal aan. Hij verdween erin en het lampje stopte al snel met knipperen. Toen Hestur dat zag raakte ze de andere bal met haar snuit aan, om te kijken wat het zou doen, ondanks dat het langer duurde dat bij Eldur stopte het lampje al snel met knipperen.

Samen met haar nieuwe pokémon reisde ze verder om te trainen, ze leerde het om gevechten te houden door naar andere te kijken. Eerst waren de gevechten enkel bestuurd door de keuzes van haar pokémon maar al snel leerde ze dat de aanvallen een naam hadden, en haar vrienden gewild waren te luisteren. Hestur kon het meest van een goed gevecht genieten, vooral als ze won. Zij was ook de eerste die evulueerde. Dat gebeurde tijdens een gevecht tegen een vreemde, de jongen was iets ouder dan zij en was een sterke tegenstander. Hij had meer pokémon dat haar en allemaal waren ze goed getraind. Eldur had ze al terug moeten roepen en Hestur begon het ook zwaar te krijgen. Ragya liet haar nog een laatste aanval doen. Een Ember. Het was een aanval die ze al vroeg kende maar nog steeds gebruikte. De tegenstander zijn pokémon kon niet verder vechten en net toen hij een nieuwe in het veld wou gooien evulueerde Hestur. Met nieuwe kracht vocht ze verder, jammer genoeg was de tegenstander nog te sterk en verloren ze. Toch was Ragya gevuld met trots toen de Ponyta in een Rapidash veranderde, al wist ze niet precies de rede waarom. Hestur vond het geweldig om het Eldur duidelijk te maken dat ze groter was. Maar nu een van haar vrienden was gegroeid gunde ze het de ander ook. Na veel trainen en navragen kwam ze erachter dat ze een Firestone nodig had. Ze vroegen aan de marktmensen of ze er een hadden, maar het bleek nooit zo te zijn. Toen ze eindelijk iemand tegen kwam met zo’n steen moest ze er voor vechten. De man nam twee van zijn pokémon en zij haar vrienden, zo begon het gevecht eerlijk. Ragya kon nooit weten dat de man een water trainer was. Hestur hielt het lang vol maar kon de tweede pokémon niet weerstaan. De beurt was toen aan Eldur, de tegenstander was al flink verzwakt maar hijzelf had ook al wat klappen gehad. Misschien dat de trainer onder de indruk was van het doorzettingsvermogen dat het gevecht toen snel was geëindigd, niemand zal het weten. Ragya kreeg de steen en hielt het Eldur voor. Die raakte hem opgewonden aan en toen begon zijn evuluatie. Toen ze beiden opgeknapt waren van het gevecht was het Eldurs beurt om duidelijk te maken dat hij de grootste was. Ook nu haar vrienden zo groot waren liet ze hun vaak uit hun bal, ze wou dat ze alles konden zien wat zij ook zag. Vaak trokken ze zo aandacht op hun reis maar dat deerde hun niet.

Het was een tijd na de evuluatie van Eldur toen ze door een bos trokken. Daar hoorde ze veel lawaai uit de bossen komen en Ragya’s nieuwsgierigheid werd te groot om in te houden. Ze sprong op Hesturs rug en reed naar het geluid toe. Daar zagen ze een Poochyena en een Mightyena vechten. Ondanks het kracht verschil gaf de kleine Poochyena niet op. Ze floot Eldur die de twee uit elkaar haalde en probeerde het vertrouwen van de Poochyena te winnen. Omdat het toch donker werd sliepen ze daar in de bossen met de Poochyena als gast. Toen ze verder wouden reizen stond de kleine aan haar voeten. Ze hielt hem een pokébal voor en hij raakte hem twijfelend aan, het lampje doofde na enige tijd en ze liet haar nieuwe vriend eruit. Hij kreeg de naam Berjast in de eer van het onmogelijke gevecht waarin ze hem tegenkwamen. Vanaf toen reisde het groepje met zijn vieren.

Onderwerp: Re: Ragya Iron ma jan 27, 2014 9:14 pm

Hey Ragya,

Sorry, dat het zo lang duurde! Maar nu hebben we er eindelijk naar gekeken en aardig wat opmerkingen gemaakt. De sheet is beeldschoon, inclusief de nette opdeling, maar de inhoud valt tegen. Eerst zal ik het betreft jouw taalgebruik hebben. Deze is netjes, maar de volgende fouten kwamen erin voor:

Ragya Iron schreef:: Ze geur die Ragya bij zich droeg was bekent, ze was hier al vele malen eerder geweest.

Hierin zijn er twee fouten,
Ik neem aan dat je 'De' bedoelde ipv. 'Ze'. Ook eindigt 'bekend' met een 'd' en niet met een 't'. Bij enkele woorden onder het kopje 'geschiedenis' maakte je deze fout met de 'd' en de 't'. Hintje, gebruik anders een woordenboek, spellingscontrole of ouderwets het 'T kofschip(Of iets vergelijkbaars).

Voordat we op de inhoud ingaan, bleek de geboortestad ook geen Pokémon-game stad te zijn en/of animé. Wil je dit ook even aanpassen?

Nu de inhoud, er waren een boel onlogische stukken in de geschiedenis. Laten we maar beginnen vanaf het begin, oké? Als eerst was het apart dat een moeder haar kind achterliet in het midden van een vlakte in plaats van een humane weeshuis. Zelfs als deze niet in de dorp was, kon ze het kind overlaten aan een ander ouder in het dorp? Er zijn weinig moeders die letterlijk hun kind achterlaten, zonder een onderdak, voedsel of ouder.
Het tweede punt was dat een groep wilde Pokémon voor het kind gingen zorgen, in plaats van deze te vermijden, als prooi aan te zien of te negeren. Het komt weleens voor in de realiteit in de fauna, maar het is geen alledaags fenomeen. Zou je dit dan willen aanpassen?
Ook is het vreemd dat het kind met de wilde Pokémon levensstijl wist te overleven, zeker als je aanneemt dat een Arcanine een carnivoor is en een andere Pokémon als voedsel kan aanzien. En indien het kind overleeft, leert het alle menselijke zaken af en zo ook de gave om in menselijke taal te spreken. Nog vreemder was dat ze wist hoe je een pokémon gevecht moest houden, dat Growlithe's evolueren met behulp van een evolutiesteen en wist hoe een pokéball werkte.

Het zijn een boel punten, maar het lukt je wel en hierna kijk ik jouw kk nogmaals na!

Onderwerp: Re: Ragya Iron di jan 28, 2014 10:40 am

Ik vind het wachten geen probleem hoor ^^

Al mijn post schrijf ik al in een word bestand met spellingscontrole en ik wil heus wel alles aanpassen maar zou je de dan minstens de fout gespelde woorden geven? Dat maakt het voor mij makkelijker dan om drie uur bezig te zijn met die woorden zoeken xD

De stad/eiland naam heb ik aangepast ^^

Bij de meeste dingen zat er wel een logica achter, sommige heb ik wat verduidelijkt in de post maar dit waren mij redenen;

Er zijn geen weeshuizen op kleine eilandjes (Zelfs hier in noord brabant vind je er bijna geen) En op zo’n eiland zijn er hele volle gezinnen, die al helemaal niet te wachten staan om nog een vreemd kind te voeden. En aangezien de moeder aan het syndroom leid dat je kind met een slechte gebeurtenis en emotie koppelt (In dit geval vader dood, waarschijnlijk ook zware bevalling (Zal ik erbij zetten)) van het kind af wou. Dus dan maar heel wreed achterlaten.

Ik heb het zo aangepast dat kleine Ragya de moeder is gevolgd en uiteindelijk erbij is gaan wonen, en omdat een kind niet weet dat ze bang moet zijn voor zo’n groot wezen voelt de moeder ook geen gevaar. Is het zo dan goed? (Op het nieuws komen ook vaak van die voorvallen voor dat een kind bij een dierentuin in een verblijf valt en het des betreffende moeder dier het beschermd tegen de soortgenoten)

En bij de laatste punten, in de anime en games kunnen de pokémon waarvan je verwacht dat ze carnivoor zijn evengoed bessen eten (I know, logica) Maar ze heeft maar een enkele tijd echt met hun gereisd, daarna was het enkel een huisgenoot (Grotgenoot) Na een paar keer een rauwe pokémon gegeten te hebben en er vast ziek van geworden zijn eet je dat niet meer. Dan kijk je naar de omgeving om te zien wat andere pokémon eten, zoals bessen en fruit. (Heb de extra info wel toegevoegd) Ze was al zes toen ze achtergelaten werd en bij je twee kan je al praten. Je hoofdtaal leer je niet zomaar af, ze wist al hoe de meeste dingen heette toen ze achtergelaten werd. Sommige dingen weet ze nu nog niet te verwoorden. Toen ze bij een dorpje aankwam hoorde ze mensen praten en kwamen de woorden weer wat naar boven. Ze hielt zich veel stil en leerde de betekenis opnieuw (Zo leer je ook het snelst een andere taal) En zo heeft ze ook geleerd hoe je een gevecht moest houden, om gewoon heel brutaal naar andere te kijken, eerst liet ze Eldur en Hestur ook gewoon maar wat doen. De pokébal en evulutiesteen wist ze ook niet. Ze pakte de bal maar aan en hielt hem de pokémon voor, verwachtend dat er wel wat zou gebeuren, de pokémon raakte de bal aan om te zien wat het deed. Over die steen heeft ze ergens gehoord en ging er toen naar opzoek. Ze heeft het meeste gewoon geleerd door afkijken xD

De punten heb ik wat uitgebreider en duidelijker beschreven en ik hoop dat het nu wel goed is ^^’’ Anders kan ik net zo goed een andere geschiedenis schrijven, als je dat liever hebt. Sorry dat ik zo aan het miepen ben maar ik heb er best lang aan gewerkt en in mijn ogen zat er logica achter, ik hoop dat ik nu niet te moeilijk doe en het in ieder geval al wat beter is ^^’’

Onderwerp: Re: Ragya Iron di feb 04, 2014 3:40 pm

Fijn dat je hem wat aan hebt gepast, ik vind hem goed zo. Bij deze is hij

GEACCEPTEERD!✓