to early fo this.

Een geeuw galmde doorheen het bos, maar werd al snel weer verdrongen door de verschillende geluiden van insect pokemon. Deze werden vergezeld door het knerpen van sneeuw in de vroege ochtend. Moe staarde Neku rond in het bos, zich afvragend wat hij hier deed om deze tijd. Het was vrij koud, en het was nog maar net echt licht geworden. Gelukkig was het een heldere hemel, er zou geen sneeuw vallen vandaag. Neku had genoeg sneeuw gezien voor zijn leven, hij had nog nooit zoveel sneeuw als hier gezien. Het leek hem abnormaal, je kon nauwelijks meer fatsoenlijk wandelen, en met een auto weg gaan ging al helemaal niet meer. Maar het zou hier normaal kunnen zijn, in deze regio, hij woonde hier ook nog niet zolang. Hij geeuwde nog een keer en ploeterde weer verder door de sneeuw. Neku ging zijn Pokémon op het moment zijn pokemon nog in hun pokéball houden, een ervan zou de sneeuw even veel haten als hij en de andere zou toch gewoon weer op zijn hoofd willen kruipen. Hij had op het moment geen zin om nog meer gewicht mee te dragen, zijn Quilava moest maar wachten. Ook maakte het hem niet uit als ze een verwarmde must zou zijn, hou wou eigenlijk dat ze eens leerde dat ze even goed op de grond kon lopen, en met dit weer, ook al had ze zo goed als altijd haar vlam opstaan, zou ze gewoon blijven waar ze zat en Neku zou haar niet achter laten, ook al wou hij dat hij dat zou doen op sommige momenten. Hij zou nooit een pokemon achterlaten, ook al wist hij dat ze waarschijnlijk zou volgen, hij ging haar niet alleen in de kou laten zitten, want die pokemon is even koppig als hij is. Zo was ze al van het moment dat ze uit haar ei was gekropen, en ze is nauwelijks verandert van dat moment in zijn opzicht, op persoonlijk vlak dan. Hij geeuwde nog eens voor de laatste keer om vervolgens weer veder te gaan.

De tijd was al wat verstreken, en de zon stond al weer wat hoger aan de hemel. Neku was hier blij om, dan zou het misschien dan toch wat warmer worden vandaag. Ook zag hij nog altijd geen enkele wolk aan de lucht, wat altijd een fijn beeld was voor hem in de winter. Wel  raakte de zonnestralen met moeite de bodem van het bos, de besneeuwde bomen lieten maar weinig doorheen hun takken glippen. Maar het had wel een mooi effect op de grond, het zacht flikkerende licht dat bijna danste over de sneeuw. Je zou het hem wel nooit hardop horen zeggen, dat weigerde hij gewoon. Plots hoorde hij iets achter zich en al snel draaide hij zich om. Daar lag in de sneeuw een Kakuna. Niks specials zou je zeggen, die kwam je wel vaker tegen in zo een bos, maar Neku vond het maar niks. Aarzelend gleed zijn blik naar boven, naar de takken van de bomen. Tot zijn vrees zag hij er nog meer in de boom, en niet alleen Kakuna’s, er waren er nog meer Pokémons. Een paar Beedrills zweefde door heen de takken en hij spotte ook nog eens dat er Venipede zaten. Achter een dikke tak kroop er eentje tevoorschijn en deze kroop sloom naar onder. Al snel werd hij gevolgd door een Beedrill die de Kakuna kwam halen. Deze staarde terug naar Neku en leek niet zo blij, precies alsof hij hem er de schuld van gaf dat de Kakuna uit de boom was gevallen. De bij achtige pokemon zoemde iets naar zijn soort genoten en deze begonnen onder elkaar nog war meer te zoemen. Verschillende Venipede mengende zich in de situatie en Neku vond dat het hoogtijd was om door te gaan maar voor hij het wist gleed hij uit over een onder de sneeuw verstopte steen.

De pissige Pokémons zwermde naar hem toe, dit zag er niet goed uit. En al helemaal niet aangezien ze allemaal poison type moesten zijn, waarom poison type. Als een reflex ging zijn hand naar zijn bril toe, hij weet nog goed hoe hij aan die is gekomen. Vlug greep hij naar een van zijn pokéball en gooide hem daar de zwerm toe. De deino, Yuusha, kwam er slaperig uit en wende zijn hoofd tot zijn trainer, zich afvragend waarom hij er nu uit moest. “Yuusha!” riep hij “Doe iets, maakt niet uit wat, jaag ze weg!” De blinde pokemon begreep niet waar het allemaal omging en hield zijn hoofd wat schuin met een verwarde blik. “De pokemon achter je.” Zei Neku lichtjes geïrriteerd terwijl die dichter kwamen. Yuusha draaide zich weer om, en leek te proberen te horen wat er aan de hand was. Een Beedrill had er genoeg van en vloog met uitgestoken armen op de Deino af. Hij raakte hem volop met een Fury Attack en raakte hem verschillinde keren op een rij. Yuusha liet een kleine kreet horen en beet de bug type in zijn arm waarna hij hem tegen de grond sloeg. “Goed zo, nu tackle.” Zei zijn trainer terwijl deze was op gestaan. Yuusha zette zich klaar en rende met zijn hoofd eerst af op de Beedrill. Jammer genoeg was die al hersteld en vloog hij gemakkelijk op zij. Yuusha vlamde tegen een boom op met een harde bam en schudde even met zijn hoofd voor hij weer opstond. Nu, lichtjes geërgerd door de Beedrill die leek te lachen, stormde hij opnieuw op hem af. De Beedrill wou opnieuw ontwijken maar de Deino raakte hem hard in zijn buik met zijn hoofd. Hij drukte de Beedrill tegen de grond en sloeg verschillende keren met zijn hoofd tegen dat van de Beedrill. “Wacht eens, dat is geen tackle.” Mompelde Neku, die Liaz haar Pokéball al in zijn hand had, “dat is Headbutt.” Zijn pokemon had een nieuwe aanval geleerd. De Beedrill leek dit niet leuk te vinden en sloeg terug met Twineedle. Met een kreetje strompelde het draakje wat achteruit, dat was niet goed, Twineedle was super effectief tegen dark. "Liaz, Ember. Yuusha, ga daar weg.” De Deino rende weg van de wesp pokemon en Liaz kwam opgewonden, en lichtjes kwaad, uit haar pokéball. Ze zette haar vlam volledig op en vuurde de kleine vlammen op de vijandige pokemon af. Volledig geraakt stond hij op en besloot de Beedrill dan maar om weg te gaan, hier had hij geen voordelen tegen. Niet alleen hij, ook de rest besloten te gaan. Neku zuchtte opgelucht en liep naar zijn twee pokemon toe. “Goed gedaan, alle twee.” Zei hij blij.

[Open]

Mirani vertrok al vroeg. Ellion volgde haar en haar Treeco zat op haar schouder zoals altijd. Na een kort wandeling hoorde ze iemand roepen. Rustig liep ze op het geluid af en zag ze een jongen met een paar pokémon s vechten. Ze keek toe tot het afgelopen was waarna ze verder naar voor stapte. Ze wandelde aarzelend op de jongen af"hey, ik ben Mirani, je hebt sterke pokémons." ze glimlachte. Haar Treeco kroop dichter tegen haar aan. Ellion, haar Glaceon, stond beschermend voor haar.

De Beedrill was juist terug in de boom verdwenen, te samen met de rest. Opgelucht zuchtte Neku, hij had genoeg gehad van poison types, die bezorgde hem alleen maar problemen. Gelukkig waren de meeste nog deels insect op grass, zodat Liaz zo goed als altijd een voordeel had. Ze stond er nog altijd trots dat ze de bij pokemon had weg gejaagd. Yuusha stond wat onzeker langs Neku, die Beedrill had hem meer pijn gedaan dan gedacht. “Je hebt het ook goed gedaan.” Mompelde Neku, “Je hebt zelfs een nieuwe aanval geleerd!” Al wat blijer keek de Deino nu, blij om het compliment te horen. Hij was redelijk tevreden met zich zelf nu, aan gezien hij een nieuwe aanval had en zijn trainer nu beter kon helpen. Plots hoorde Neku iets achter zich en hij draaide zich al vlug om. Daar stond een meisje, wat kleiner dan hem, wat hij een wonder vond, hij was al zeer klein van zichzelf. Op haar schouder zat een wat angstig uitziende Treeco en voor haar stond een Glaceon. Hij had ze nog nooit in het echt gezien, beide pokemon, maar had ze al eens zien staan in zijn boeken, en eens in de Pokédex. De Glaceon zag er wel niet zo blij uit, hij stond nogal beschermend voor zijn trainer. Het meisje zelf zei "Hey, ik ben Mirani, je hebt sterke Pokémons." Even staarde Neku terug naar zijn eigen Pokemon, had ze het gevecht gezien? Yuusha werd verslagen en Liaz won dankzij haar type voordeel. “Uhmm, bedankt?” zei hij wat onzeker terwijl hij ijn hand door zijn haar haalde. “Jouw Pokemon zien er anders ook sterk uit, voor al die Glaceon maar zou hem willen terug ropen, ze werkt mijn Deino op zijn zenuwen.” Yuusha was inderdaad wat terug getrokken door de aanwezigheid van de ijs pokemon, deels draak zijn is niet zo leuk ten op zichtte van de Eevee evolutie. Hij had zich wat achter Neku zijn benen verscholen en deed alsof hij de andere kant aan het bekijken was, ook al kon hij niet echt zien. Liaz aan de andere kant finf bij de Deino zitten en keek uitdagend naar de Glaceon van ‘durf het maar eens!’ Neku schudde even zijn hoofd, dat was echt niet nodig.

De jongen bekeek haar even en vroeg daarna of ze haar glacion wou terug roepen. Ze lachte en aaide Ellion. "rustig maar,Ellion, hij doet me niets. Sorry hij beschermd me altijd al is het niet echt nodig" ze keek de jongen aan. "hoe heet je eigenlijk" vroeg ze. Treeco sprong van haar schouder af en liep aarzelend naar de deino toen en bestudeerde hem. "Treeco, kom" de treeco keek merani aan en ging terug op haar schouder zitten. Ellion ging nu ook rustig zitten en maakte een sneeuwballetje met de sneeuw. Mirani boog door haar knieen en aaide haar glaceon."ik hou van hem, ik ben al bij hem sinds het begin" ze ging weer recht staan en stak haar hand uit "aangenaam" ze lachte. Haar Treeco ging op haar hoofd zitten, omdat hij dit hij de Quilava van de jongen had gezien.Mirani lachte en nam de treeco van haar hoofd. "blijf jij maar hier zitten" zei ze toen ze de treeco terug op haar schouder zetten

Liaz trappelde maar wat rond in de sneeuw, cirkelend rond Neku zijn benen. Eigenlijk wou ze graag uit de sneeuw gaan, ze had geen zin om in de sneeuw te zitten, maar ze bleef toch bij Yuusha in de buurt, ze vertrouwde die Glaceon niet. Maar de Glaceon trok zich terug toen zijn trainer hem terug riep. Blijkbaar was hij al lang bij zijn trainer, als ze het meisje moesten geloven. Neku keek nog eens even naar de ijs pokemon, en mompelde nog even “Dat kan ik wel geloven.” Nadat ze had gezegd dat die Glaceon nogal beschermend was. Zijn pokemon waren ook wel wat beschermend, maar ze wisten wel wanneer het nodig was en wanneer niet. Ze gingen niet op willekeurige momenten willekeurige mensen bedreigen, ze wisten wanneer iemand effectief gevaarlijk zou zijn. Hij werd echter uit zijn gedachten getrokken toen het meisje om zijn naam vroeg, en even twijfelde Neku wel als hiçj die ging zeggen. Hij had echter geen enkele rede om hem niet te zeggen dus besloot hij maar om gewoon eerlijk te zijn. Hij wachtte nog even tot het meisje was uit gepraat tegen haar Pokemon voor hij zijn naam zei. “Neku.” Zei hij gewoon, en schudde toen het meisje haar hand. “En wat is jouw naam als ik vragen mag?” Hij staarde weer even naar de Treeco en vroeg zich af van waar ze hem had, hij had gehoord dat ze origineel te vinden zijn in hoen, als starters. “Is dat je starter?” vroeg hij nog even, wijzend naar de Treeco, “En kom je misschien van hoenn?” Hij had geen idee als het waar was, maar hij kon proberen.

Mirani lachte."Mirani". Ze keek wat rond het was een mooie plek ondanks de sneeuw. Ze hielt van sneeuw maar het was koud. Neku vroeg haar of treeco haar starter was. Weer lachte ze. "nee dit kleintje heb ik uit mijn vaders handen gered, maar dat is een lang verhaal". De glaceon stond op en gaf een kopje tegen haar been. Ze aaide over Ellions hoofdje en keek daarna weer naar Neku."ik kom van snowpoint city, mijn moeder had daar een soort verzorgings centum voor pokémon" ze wreef door haar haar. Langzaam vloog er een sneeuwvlokje naar beneden gevolgd tot meer. Ellion hapte in sneeuwvlokjes en leek zich wel te vermaken. Treeco ging onder Miranis kap zitten, je kon hem nu amper zien."je zou denken dat ik dit weer gewend zou zijn maar niet echt, ik hou niet zo van de kou"ze keek naar de sneeuwvlokjes en liet er een paar op haar hand vallen. "maar toch is sneeuw prachtig, de manier waarop het bij een aanraking smelt, en jij waar kom jij eigenlijk vandaan" vroeg ze snel. Ze schommelde wat heen en weer op haar voeten. Ellion bleef rondjes huppelen in de sneeuw. Mirani keek naar hem en hij stopte waarna hij naar haar liep en naast haar ging zitten. Zijn vacht was wit van de sneeuw. Hij schudde het sneeuw van zich af.

Waarom moest het gaan sneeuwen, Neku hield niet eens van sneeuw. Het was koud, en nat, en bleef overal aan hangen. Natuurlijk deed die sneeuw dan ook niks liever dan zijn hele hoofd bedekken waardoor hij in een levende sneeuwpop zou veranderen. En niet alleen zijn haar werd bedolven, zijn bril werd ook niet gespaard. Dikke vlokken lande er al vlug op en redelijk pissig pakte hij hem af en bogen hem onrustig schoon te maken. Tussen al zijn geveeg in hoorde hij nog de naam van het meisje, blijkbaar noemde ze Mirani. Neku had die naam nog echter nooit gehoord, misschien kwam die er vaak voor, maar zijn naam was ook niet de vaakst voorkomende van alle namen die er waren. Hij zette zijn bril weer op en Luisterde weer met volle aandacht naar het meisje. Dus die Treeco was niet haar starter? Had hij het dus fout, maar hij moest eigenlijk niet zijn hele levens verhaal weten. Oké, ze had de Treeco van haar vader gered, wat maakte hem dat uit. Hij was stiekem blij dat ze er niet veder op door ging en knikte gewoon van dat hij het gehoord had. Ook hoorde hij nog dat ze van Snowpoint city kwam, dat lag toch in Sinnoh, dacht hij en dat zou de Glaceon kunnen verklaren want daar konden Eevee ’s erin evolueren, toch? In Unova hadden ze ook zo’n plaats, maar daar was hij echter nog nooit geweest. Veder luisterde hij nog naar Mirani haar preek over het weer, hoe ze, ondanks de kou, het toch wel leuk vond. Ook vroeg ze vervolgens waar hij vandaan kwam en daar antwoorde hij dan ook maar op, hij had geen rede om het niet te doen. “Ik kom van Opelucid City” zei hij rustig terwijl hij nog even rond staarde, “dat ligt in Unova, mocht je het niet weten.” Hij richtte zijn blik op een grootte dennenboom en liep er vervolgens naar toe. “Ik hoop dat je het niet erg vind als ik hier ga staan, ik denk namelijk dat ik mijn Deino zijn geaardheid aan het overnemen ben. Ik ben namelijk geen fan van de sneeuw.” Daar schudde hij de sneeuw van zich af en al snel volgde zijn twee pokemon. Liaz had haar vlam op het hoogste staan en Yuusha volgde haar op de voet, haar warmte vond hij namelijk erg fijn.

Mirani bekeek neku en luisterde aandachtig. Ze merkte wel dat alles wat zij zei hem niet veel boeide dus besloot ze maar of af te wachten en enkel te praten wanneer nodig. Dit alles had haar toch zenuwachtig gemaakt en oncomfortabel maar ze moest meer communiseren van haar moeder. Neku liep naar een den toe en rustig volgde ze hem. Ze schudde haar hoofd toen ze vroeg of het haar stoorde. Ze keek wat rond en maakte geen oogcontact meer met neku. Ze ademde kalm en keek naar de wolkjes die haar adem maakte. Ze prulde wat aan haar sjaal en trok hem dichter tegen haar aan. Ze schommelde wat heen en weer en lachte toen het sneeuwen plotseling weer stopte. Dit had ze liever,  de zon kwam er weer wat door en de temperaruur steeg een beetje. Ze prulde een beetje aan haar sjaal. In haar ooghoek zag ze een sewaddle. Ze draaide zich om. Treeco sprong van haar schouder. De sewaddle viel zonder aanleiding plotseling Treeco aan.Mirani keek haar glaceon aan. Ellion knikte en ging klaar staan. "let's do it" zei ze lachend. "Elion gebruik tackle". Ellion knikte en gebruikte tackle. De sewaddle werd geraakt en deze werd zwakker."Ellion, nog een aanval en dan is het afgelopen". Ze deed teken naar Ellion en Ellion used tackle. De sewaddle fainted. "goed goed gedaan" zei Mirani. Ze aaide haar Glaceon en gaf hem een pokemon koekje. Treeco keek haar wat bedroefd aan."hier, heb jij ook iets" en ze gaf ook treeco een koekje. Ze lachte. De zon scheen op haar gezicht, en de warmte voelde prettig al was het nog steeds koud door de sneeuw. Ze keek even naar Neku en glimlachte.

Zo, dus nu praatte ze al helemaal niet meer met hem, wat had die nou.  Hij had toch niks verkeerds gedaan naar zijn weten. Hij was gewoon onder een den gaan staan, hij had zelfs gevraagd of ze het erg vond. Mirani haar reactie was het schudden van haar hoofd, en vervolgens alles bekijken behalve de persoon lang haar. Neku begon zich af te vragen waarom dat meisje zelfs samen onder de dan was komen staan, ze prulde toch alleen maar wat met haar sjaal. Neku besloot er niet langer aandacht aan te besteden, als zij niet naar hem omkeek waarom zou hij dat dan wel bij haar moeten doen. Hij ging tegen de den staan, en liet zich vervolgens er tegen vallen. Met dan wel als gevolg dat wat dode naalden naar onder vielen. Lichtjes geïrriteerd wende hij vlug zijn blik af van de kruin van de boom om naalden in zin ogen te ontwijken, niet dat ze zo makkelijk in zijn ogen zouden vallen, zijn bril hielp daarbij. Vervolgens schudde hij met zijn hoofd in een poging de naalden eruit te krijgen. Hij ging nog eens na met zijn hand aangezien er verschillende zich genesteld hadden tussen zijn haar. Hij zuchtte geërgerd en nieuwsgierig keek Liaz op. De Quilava kreeg direct een lach op haar gezicht en grinnikte wat. “Ja lach maar,” mopperde haar trainer op een lichtjes kwade toon, “als jij ooit eens iets in je vacht krijgt help ik je ook niet.” Liaz rolde met haar ogen, alsof ze iets in haar vacht ging krijgen, ze zou het er wel gewoon uitbranden. Plots hoorde Liaz, iets en draaide zich naar de richting van het geluid. Zij was niet de enigste, Yuusha en Neku keken nu ook op. Wat ze alle drie zagen was een Sewaddle die blijkbaar het leuk vond om Mirani haar Treeco aan te vallen. Liaz stond al klaar om hem weg te jagen met een Ember, haar vlammen gloeide wat meer dan ervoor. Ze vond het maar niks als Pokémons zonder rede andere aanvallen, vooral niet als die een type voordeel hebben. Maar Mirani was hen al voor, met haar Glaceon. Die had de worm Pokémon vrij vlug uit geschakeld met maar twee aanvallen en gaf de Sewaddle geen kans om iets terug te doen. Vervolgens gaf de trainster haar Pokémon alle twee een koekje. Liaz keek er even naar, maar draaide zich vervolgens al snel om, er kwam nog iets aan.

Doorheen de sneeuw kwamen nog meer bug types aan gewaggeld, allemaal deel van de Sewaddle familie. Een loge Swadloon kwam Liaz haar kan op gekropen en met een blafje verwittigde ze Neku. De jongen staakte zijn dennennaalden zoekpartij in zijn haar en richtte nu zijn aandacht op zijn Quilava. De Swadloon sprong op Liaz af, die al vlug aan de kant sprong en in de sneeuw wat verder landde. Wat geïrriteerd keek de gras Pokémon op en maar wat kwade geluidjes. Neku vertrouwde het niet, en Liaz al zeker niet. “Tackle.” Zei de trainer en Liaz zette zich klaar. Een Swadloon was niet echt snel, dus dit zou kunnen lukken. Ze zette zich af en stortte zich op haar vijand en raakte hem volop in zijn borst. De Swadloon moest even een paar stappen terug zetten maar gaf niet op. Hij begon zelfs iets in zijn mond te maken en al snel riep Neku dat Liaz daar weg moest. De Quilava rende al springend door de sneeuw weer naar de den maar werd geraakt door een String Shot. De plakkerige koorden bleven aan Liaz haar achterpoten plakken en al rennend viel ze in de sneeuw op haar snuit. Ze duwde zich met moeite overeind met haar voorpoten om alleen maar een Razor Leaf van de gras Pokémon op haar af te zien komen. “Ember, vlug!” riep Neku weer terwijl hij al een stap richting zijn Quilava zette. Liaz vergrootte direct haar vlam die ook in warmte toenam en vuurde vervolgens verschillende vlammen af op de Razor Leaf. Bijna alle blaadjes vergingen tot as maar toch werd ze door een paar geraakt. Liaz gromde bij het contact en keek even naar haar trainer die naar haar knikte en riep dat ze een Flame wheel moest gebruiken. De Quilava grinnikte en liet haar hele lichaam omhuld worden door haar vlammen. De string shot aan haar achterpoten verbrande en vervolgens spurtte ze op haar tegenstander af. Traag als de Swadloon was kon die niet ontwijken en werd volop geraakt. Hij viel een heel eind terug, naar de ander bug types. Liaz stopte, bij met wat ze had gedaan, in de smeulende sneeuw. “Goed zo maar er komen er nog!” riep hij. “Mirani, ik hoop dat die Glaceon van jouw wat ijs aanvallen kan want die kunnen we nu wel gebruiken.”

Mirani stond wat te dromen. na heel het gevecht had ze niet zoveel zin in aandacht maar daar kwam al snel verandering in. door de sneeuw kwam een horde bug types aangewandeld. Ellion ging al beschermend voor haar staan en haar Treecko klom in de hoogste boom die hij tegen kwam.”Treecko, wat doe je toch kom naar beneden.” de Treeco leek niet in enige beweging te komen. snel keek Mirani richting Neku die samen met zijn pokemon al in gevecht was met de bug types. Ellion duwde zachtjes tegen haar been toen Neku iets vroeg.”euhm, ik zal kijken wat ik kan.” zei ze betwijfelend. ze keek naar Ellion en Ellion knikte vast beraden. Een sewaddle kwam rustig aan gekropen ”ooh hij is best wel schattig.” De sewaddle viel Ellion aan met bug bite. “ hey, Ellion gebruik ice fang” Mirani keek naar hoe Ellion vocht, Ellion is een sterke pokemon en doorheen al die jaren zijn ze steeds sterker geworden, ze hebben elkaar geholpen en doorheen moeilijke tijden gesleurd. Eigenlijk wil Mirani niet vechten maar het is voor haar pokemon dat ze het doet, zodat zij sterker worden. Ellion zijn aanval verzwakte de sewaddle maar door dat de sewaddle had aangevallen was ook Ellion iets verzwakt. “ gaat het nog Ellion” vroeg Mirani waarna hij knikte en de tackle van de sewaddle nipt vermeed. Ellion gebruikte ook tackle maar ook bij hem mislukte dit. De sewaddle stuurde razor leaf op Ellion af waarna Ellion zwakker werd.” Kom op Ellion nog maar een aanval”. Ellion zette zich schrap en viel de sewaddle aan bite. Ellion won het gevecht en Treecko kwam weer uit de boom. “ Wat ben je toch een watje” zei Mirani zachtjes. Plots kwam de sewaddle terug, blijkbaar had Ellion  hem nog niet voledig verslagen, Treecko sprong voor Ellion en viel de sewaddle aan met quick attack. De sewaddle vluchtte weg, hij was nu veel te zwak om nog verder te vechten.“ goedzo Treecko” Mirani keek haar Treecko vol trots aan. “ misschien moet ik jou ook een naam geven, wat vind jij” de Treecko knikte opgewonden. “ euhm, wat dacht je van Milo?” Mirani keek haar pokemon aan. Treecko knikte tevreden. “Dan is dat ook weer geregeld” zei ze met een glimlach.

Neku had zijn tegenstander alweer terug gedreven maar dat leek maar weinig op te lossen. De Swadloon was een van de vele Pokémons die in de sneeuw stonden en de jongen begon zich af te vragen wat ze zouden moeten doen. Liaz zou nog wel een tijdje door kunnen, ze zag er opgewonden uit en kon niet wachten om weer in actie te schieten. Vastberaden brandde haar vlam en van tijd tot tijd keek ze eens naar haar trainer als die al iets had gezegd. Yuusha aan de andere kant leek niet zo zeker, maar hij had ook een type nadeel bij deze Pokémons. Zijn Deino had het niet echt op bug types en dat kon Neku gemakkelijk geloven maar toch moesten ze iets doen. De blinde draak bleek dat ook te denken en een beetje aarzelend zette hij wat stappen naar voren en ging hij langs Liaz staan. Liaz moedigde hem toe, ze wist dat Yuusha er vrij onzeker over was. Zij zou ook niet graag tegenover een bende water types staan. Ze kon net zo goed zien als alle andere hier dat die Deino toch vrij moedig was, en vooral als je erbij bedacht dat hij blind is. De horde insecten kwamen steeds dichter en even keek Neku in de richting van dat meisje met haar Glaceon en Treeco. Het bleek goed te gaan bij hen, ze had ondertussen nog een Sewaddle verslagen. Neku moest toegeven dat haar Glaceon er sterk uitzag. Hij zou daar niet graag tegen willen vechten met Yuusha, eerst hem maar een dragon breath leren dacht hij. Neku focuste zich weer op de horde voor zich en bedacht zich plots iets, wat als hij de Ember van Liaz en de Dragon Rage van Yuusha ten samen liet gebruiken. Hij knikte in, grotendeels tegen zichzelf en richtte zich naar zijn pokemon. “Liaz, Yuusha!” riep hij, en hij liep naar ze toe, “Liaz jij Ember,” Liaz knikte zelfzeker en begon haar vlam alweer wat te vergroten, “En Yuusha, Dragon Rage.” Yuusha ging rechter staan, en snuffelde vervolgens even in de lucht. Toen hij een beeld had van waar de horde zat liet hij de energie in zijn mond opbouwen. Te samen lieten de twee Pokémon hun aanvallen los. Een helder blauwe energie werd vermengd met de vlammen van Liaz en stortte zich op de horde af. Neku kon nog zien hoe verschillende van de bug types probeerde weg te vluchten maar deze werden weg geslingerd door de gebundelde energie van zijn Pokémon. Liaz liet een triomfantelijke kreet horen en tevreden zette Yuusha zich neer.“Goed zo.” Zei de trainer tegen de twee maar plots draaide de Deino zich om. “Dei!” klonk er waarschuwend en Neku draaide zich vlug om. Daar, in de den, zat een Leavanny, en ze zag er niet blij uit. “Mirani, we kunnen je hulp gebruiken nu.” Zei Neku opvallen rustig terwijl hij een stap naar achter deed. “En Liaz, Ember.” De quilava zette zich klaar, haar vlammen bereikte een nieuwe hitte. De vuur Pokémon opende haar mond om de krachtige vlammen op de vijand af te sturen. De Leavanny werd volop geraakt maar keek nog kwader terug. Ze zette een stap naar voor, richting Liaz, maar plots begon een van de flamen die haar had geraakt opnieuw te branden. “Burn.” Mompelde Neku, en hij grijnsde naar de Quilava. “Mirani, jij mag nu.” Zei hij met een grijns gebarend naar de grote bug type.

Mirani was met haar pokemon bezig tot ze plots Neku haar hoorde roepen. Ze draaide haar om en keek hem recht in zijn ogen aan. " Hoe bedoel je"maar haar vraag klonk wat stom, ze keek in de richting waarin Neku keek en zag de leavanny. " okey" ze lachte. " kom op Treeco" ze keek naar haar Treeco " je kan het wel en als er iets mis gaat is Ellion er om je te helpen okey",na een korte pauze keek ze weer naar haar Treeco " Je kan het wel Milo, ik geloof in je " de Treeco zijn ogen werden groter en ze schitterde in het beetje zonlicht dat er was. Hij liep iets dichter naar de Leavanny toe en bekeek haar. "Milo, probeer tackle" Milo zette zich klaar en viel de leavanny aan. deze keek hem kwaad aan en viel aan met razor leaf. Milo was zeer verzwakt door deze aanval en vloog tegen een boom. Ellion ging al in aanvals positie staan. Mirani liep naar Milo toe en hielt hem vast terwijl Ellion de leavanny in de gate hielt. Ellion zag er sterk uit. Hij was bereid alles te doen voor Mirani. " gaat het Milo" vroeg Mirani zachtjes, Milo knikte en ging zelf weer recht staan. Mirani ging ook weer recht staan " is het erg als Ellion dit verder..." ze kon haar zin niet af maken, de leavanny viel Ellion aan met razor leaf en Ellion was al in actie geschoten. Hij rende recht op de leavanny af en viel haar aan met ice fang. De leavanny keek naar de Treeco die uitgeteld bij een boom lag en daarna rustig naar Ellion. Ellion keek de leavanny kwaad aan en deed dreigend een stap naar voor waardoor de Leavanny schrik kreeg en vluchtte. Mirani verzorgde haar pokemon en wandelde daarna naar Neku “ Daar zijn we ook weer vanaf” zei ze met een nerveus lachje, ze vertrouwde deze jongen maar ze wist niet precies waarom, wat had deze jongen dat haar zo vertrouwd aanvoelde. Ze besloot om verder maar niets te zeggen tot Neku weer iets zou zeggen.

Neku stapte wat naar achter zodat Mirani genoeg ruimte had om tegen de Leavanny te vechten. Yuusha en Liaz wandelde ook wat naar achter, terug naar de den. Daar onder was een van de weinige plaatsten die sneeuw loos was. Liaz duwde wat dode naalden aan de kant en ging liggen en geeuwde even, ze had er wel vertrouwen in dat die Glaceon de Leavanny zou kunnen uitschakelen. Die ijs pokemon zag er sterk genoeg uit. Neku was ook onder de boom gaan staan. Het sneeuwde misschien niet meer maar hier kon hij op zijn gemak gaan zitten, zonder overal die koude sneeuw te hebben. Als laatste kwam Yuusha aangetrippeld die zich langs Liaz nestelde, dicht bij haar warmte. Neku en Liaz aan de andere kant keken toe hoe de trainster samen met haar pokemon het opnam tegen de Leavanny. Eerst gaf het meisje een hele speech tegen haar Treeco, maar Neku zou niet de Treeco gebruikt hebben. Hij zou direct de Glaceon in actie laten komen, vooral door het type voordeel van de Eevee evolutie. De Leavanny was gedeeltelijk bug, maar ook gras, de Treeco zou niet veel kunnen doen. En Neku zijn vermoede werd al snel bevestigd. De tegenstander deed razor leaf en zo werd de Treeco uitgeschakeld. Vervolgens begon de Glaceon aan te vallen met een ice fang, een goed idee tegen die pokemon. Vervolgens vluchtte de Leavanny na nog een grom van de Glaceon. Dat was vlug, je zou denken dat die zou blijven. Misschien was de Leavanny niet eens zo een hoog level, ze evolueren met happynis. Ook waren er zoveel andere bugs die deze hadden gevolgd dat Neku had gedacht dat die wel sterk zou zijn. Maar ja, blijkbaar niet en daarna trokken de andere ook weer weg. Neku knikte even naar Mirani na wat ze zei en hij stond weer op. Hij wandelde naar het meisje toe en zei “Ik ben eerder verbaasd dat de Leavanny zo vlug weg was.” Hij wreef even door zijn haar en keek nog eens als al de Pokémons weg waren. Ook keek hij even nar de Treeco en dacht toen, wat als ze eens een oran berry zoeken, die kunnen helpen. “Zeg, Mirani, misschien kunnen we eens kijken als we een oran berrie of zo kunnen vinden voor je Treeco.” Zei hij nog tegen haar. Hij wachtte echter niet op een antwoord. Neku floot even naar zijn eigen Pokémon en ze liepen al het bos in.

Mirani huppelde snel achter Neku aan "weet jij,waar er zijn?" vroeg ze. Glaceon raapte elke berrie die hij vond op en toonde deze aan Mirani, maar geen van de berrie was een oran berrie "niet opgeven je vind er wel een hoor" ze keek haar glaceon aan en wandelde rustig verder. " ik heb er een gevonden" mirani wees naar een boom " enkel ietsje te hoog" de glaceon sprong al omhoog en richting de berrie "dankje"Mirani nam de berrie aan en gaf deze aan treeco, de treeco snufelde eventjes aan de berrie maar at deze uiteindelijk toch op. " voel je je al wat beter" vroeg mirani aan haar treeco, deze knikte en ging in de kap van haar jas zitten." dus, wat ben jij van plan om nog te doen"vroeg ze daarna voorzichtig aan Neku

Hij was al vertrokken en tuurde wat in het rond. Berry’s konden overal zijn, in bomen, hangend aan struiken, verborgen onder de sneeuw. Neku verwachtte dat ze wel even zouden zoeken voor ze een konden vinden. Yuusha begon wat in het rond te snuffelen, zijn trainer vertrouwde op de neus van de Deino. Aangezien hij niet echt kon zien zou hij beter moeten kunnen ruiken dus ook beter de verborgen stukken fruit vinden. Even bleef Neku staan, blijkbaar had Mirani iets gevraagd. Hij draaide zich om en zei “Ik denk dat ze overal zijn, meer weet ik niet.” Het was een vrij vaag antwoord maar de Glaceon van het meisje was er al wat aan het vinden. Neku liep gewoon door en volgde zijn blinde draak. Liaz trippelde achter hem aan. Het draakje bleef plots staan en begon tegen de grond te krabben. Neku knikte naar Liaz en zij kwam naast het draakje staan. Ze zette haar vlammen op en liet de sneeuw voor de Deino wat smelten. Neku hurkte neer bij zijn Pokémons en zag een struik tevoorschijn komen die wat oran berries verborg. Neku grijnsde en wreef even over de hoofden van beide Pokémons. Neku begon een paar op te rapen en Yuusha at er vlug een paar op. Toen hij er wat in zijn tas had zitten stond hij op en draaide hij zich naar Mirani die blijkbaar er ook wat had gevonden. De Treeco zat ondertussen weer in de kap van het meisje. Neku luister ondertussen ook naar de vraag van het meisje en zuchtte even. Hij was van plan hier wat te gaan trainen, tot die poison types van ervoor hen onderbraken. Hij keek weer naar de trainster en zei toen “Ik denk nog wat te trainen.” Mompelde hij, “Ik ben van plan om naar de gym te gaan hier in de buurt maar ik wil dat Yuusha nog wat sterker wordt.” Hij liet even zijn blik dalen naar de Deino die langs hem was komen zitten. “En jij, wat ben jij van plan?”

Toen Neku aan haar vroeg wat ze hierna ging doen moest ze even nadenken, ze had niet echt plannen, ze wilde graag nog een pokemon vangen. " ik zou graag een skitty vangen of een shinx"/b]ze keek naar Neku.[b]"ik weet alleen niet waar ik moet zoeken"ze glimlachte en veegde een plukje haar uit haar gezicht. Ze wandelde verder door het bos, Ellion snuffelde aan elk bloempje dat ze tegen kwamen en viel af en toe door de sneeuw. Milo had zich opgerold in haar kap en sliep." je zou denken dat ze er ooit te oud voor worden om nog in je kap of op je hoofd te slapen" ze glimlachte, ze vond het wel een leuk zicht neku en zijn Quilava. ze volgde Neku verder, meer omdat ze geen idee had waar ze naar toe moest dan om echt bij hem te blijven. " is het goed als ik met je mee loop tot aan de gym dan kunnen onze wegen splitsen als dat okey is" ze vroeg zich een beetje af of dat niet het plan was vanaf het moment dat Milo de berrie op had. Ze verveelde zich een beetje tijdens de wandeling dus ging ze wat leren. Ze keek naar de bomen en naar de berries en probeerde te herrineren welke Berrie waar voor diende. Ze wist ze bijna allemaal. Milo werd wakker en ging op de grond staan en wandelde naast de blinde Deino van Neku. Milo was zeer gefacineerd door de pokemon, deze zag er zeer sterk uit en Milo was ook gefacineerd door dat de deino zo sterk was ook al was hij blind

De jongen wandelde wat trager zodat het meisje haar antwoord op haar gemak kon geven, Neku wou haar niet pushen. Ook was het vervelend als er iemand snel doorheen de sneeuw ploeterde en je niet de kans kreeg om fatsoenlijk uit te praten. Zijn twee pokemon vertraagde ook wat. Liaz zette haar vlammen nog wat op om wat omringende sneeuw te smelten. Yuusha ging dankbaar achter haar lopen. Rustig luisterde Neku naar wat het meisje ondertussen zei. Een Skitty of Shinx, hij wist ook niet echt waar die te vinden waren. Hij dacht wel van in een bos of een veld. Een Skitty zou je misschien ook wel in de stad kunnen vinden, net zoals een Meowth daar vaker voor komt. Neku draaide zich juist om, om het te zeggen maar Mirani was hem voor. Ze zei wat over haar Treeco en Neku knikte wat afwezig. Hij stond nu ook stil en al vlug kregen zijn Pokémons het door en draaide ze zich om naar hun trainer. Neku keek weer naar het meisje en begon toen te spreken. “Weet je, misschien kun je in dit bos een Shinx of Skitty vinden maar ik zou het niet zeker weten.” Hij staarde nog even rond voor hij verder ging. “Maar ik denk dat je kansen groter zijn als er geen sneeuw licht, misschien komen ze dan eerder naar buiten.” Hij draaide zich weer om en begon weer richting de stad te wandelen. Het meisje vroeg nog als het oké was als ze mee wandelde en Neku riep dat het oké was terwijl hij verder liep. Het was nog altijd vrij koud maar Neku stoorde zich er al minder aan want het leek alsof het aan het minderen was, iets waardoor Neku blij was, hij had al lang genoeg sneeuw gezien. Het werd tijd dat het omhield. Yuusha zou het zeker met hem eens zijn. En over de draken pokemon gesproken, blijkbaar was de Treeco van het meisje langs hem komen lopen. Even draaide hij zijn hoofd om, richting de Treeco en sneuvelde even aan hem, om zijn geur op te snuffen. Even later draaide hij zich weer terug en volgde de hitte van Liaz weer. Maar plots stopte ze, en zijn trainer ook. Neku staarde naar de rand van de bos met een kleine lach op zijn gericht. Ze waren eruit! Geen insecten meer, en poison types meer! Eindelijk weer in de beschaafde wereld. Hij draaide zich om naar het meisje en zei met zijn grijns nog steeds op zijn gezicht “We zijn er dan eindelijk toch geraakt.”