kerst

December 24 -12 -2013

Yara ging weer terug naar huis om kerst te vieren met haar ouders. Ze liep door de straten van Cotton City overal zag ze allemaal huizen die versiert waren en al de kerst verlichting aan hadden. Het zag er allemaal zo mooi uit. Helaas was het niet koud genoeg voor de sneeuw. Dus dat betekende dat het geen witte kerst werd helaas. Ze liep door haar eigen straat en zag haar huis al staan. Ze was zo blij dat ze weer naar huis ging. Ook al is het maar voor een paar dagen. Ze was benieuwd hoe het met haar ouders ging. Ze liep de voortuin in en stond stil voor de voordeur en drukte de bel in. Ze hoefde niet lang te wachten.

Haar vader deed de deur open wat haar beste verraste. “Hoi pap,” zei Yara en beetje verbaasd. “Hoi meid, fijn om je weer te zien. Kom snel binnen,” reageerde haar vader terug. Yara liep het huis in en haar vader deed de deur op slot achter haar. Ze zette haar tas neer bij de kapstok en deed haar jas uit en hing die aan de kapstok en haar schoenen zette ze er onder neer op het schoenen plakje. Ze pakte haar tas weer en liep de huis kamer in waar ze haar moeder hard aan het werken zag voor de tv voor een lekkere avondmaal. “Hoi mam,” zei Yara tegen haar moeder terwijl ze langs haar ging zitten, om te kijken of ze haar mee kon helpen. “Hoi lieverd, hoe gaat het met je? Hoe was je reis?”vroeg haar moeder terwijl ze verder ging met het eten. Yara lachte even en keek naar de grond. Er is ook niks verandert hier. Mam die druk aan het werk was aan het eten en het huis houden en pa die op de stoel een boek of krant aan het lezen was en dan niks zei. “Het gaat goed met mij mam. Gaat hier ook alles goed? Het is nog steeds lekker rustig in huis,” ze liet even een stilte vallen “De reis gaat goed. Ik ben nog niet zo ver geweest. Nadat ik mij Starter op gehaald had heb ik twee jongens ontmoet waar ik een stukje mee ga reizen,” vertelde Yara verder. “Ah mooizo schat, fijn om het te horen. Zeg wat voor Pokémon heb je gehaald?” vroeg haar moeder nieuwsgierig naar Yara met een beetje glinsteroogjes. Yara vond het fijn dat de band tussen haar en de moeder niet verwaterd is. Yara dede haar tas open en pakte haar Pokébal er uit. “Wil jij haar anders uit laten komen,”vroeg Yara aan haar moeder. Haar moeder keek een beetje aarzelend naar haar. Niet zeker of het wel slim is omdat te doen. “Het is goed ze doet niks ze is heel lief. Ik weet zeker dat ze jou ook graag wilt ontmoeten,” zei Yara om moed en vertrouwd in haar moeder te praten. Haar moeder pakte een beetje met trill handjes de Pokébal en gooide hem heel zachtjes op de grond. De bal gaat open en daar kwam haar Torchic er uit. “Wauw, het is een Torchic,” reageerde haar moeder verrast. Yara vond het fijn om haar moeder zo te zien zo vrolijk en verast. De Torchic keek even om haar heen vol verbazing en keek toen Yara vreemd aan. “Hey meid, dit is waar mijn ouders wonen. Dit hier langs mij is mijn moeder en de man in de stoel is mijn vader,”zei Yara tegen haar Torchic. “Dit is Chiyo mam. Dat is de bijnaam die ik haar gegeven heb,” zei Yara terwijl ze naar haar moeder keek. Die nog steeds vol bewondering naar de Pokémon keek. Ze stak haar hand uit naar Chiyo om haar te proberen te aaien. Chiyo had het door en liep vrolijk naar haar toe “Hoi Chiyo, dus jij bent het nieuwe maatje van me dochter,” zei Yara’s moeder terwijl ze Chiyo aaiden en haar tranen probeerde binnen te halen. Yara zag dat zelfs haar vader uit de stoel kwam en naar de Torchic liep. Dit was niet voor Yara, meestal gaf haar vader er niet zoveel om en was die meer geintreseert wat er in zijn boek gebeurde. Hij knielde neer en probeerde de Torchic ook te aaien. Yara leende een beetje naar haar moeder toe om die te troosten, omdat ze wist hoe bijzonder dit moment voor haar was. Ze had ook nooit zo’n mooie start verwacht de kerst dagen.

“Wat doe je eigenlijk thuis pap?” vroeg Yara voorzichtig terwijl haar ouders Chiyo aan het verwennen was met knuffels. “Ik had vandaag vrij genomen. Voor de kerstdagen, ik wou niet dat je moeder alleen zat dan,”reageerde haar vader terug. Yara was ergens blij om dit te horen, zo wist ze dat haar pa nog wel om haar ma geeft.

Na een aantal uur knuffelen, had mama het eten klaar en zaten we aan tafel voor kerstavond diner. Ze had uit gebreid gekookt er stonden 2 verschillende salades en op haar bord lag aardappel kroketjes en een lekker stuk kip. Ze wensten elkaar smakelijk en begonnen aan het eten. Dertig minuten later waren ze klaar en Yara hielp haar moeder de tafel af ruimen. Yara pakte het handige meeneem voor bakje van haar Torchic uit haar tas en deed wat voer voor haar Pokémon er in. Ze xg dat haar Torchic langzaam wakker werd en het eten zag, ze stond op en begon vrolijk rondjes om me heen te lopen terwijl ik richting de trap liep. “Ik ga even douche mam,” riep Yara voor dat ze de trap op liep met haar spullen en het eten van haar Torchic. Eenmaal boven aangekomen te zijn zet ze het voerbakje neer op haar kamer en zag dat Chiyo er lekker aan zat te eten. “Ik hoop dat het smaakt meid,” zei Yara terwijl ze spullen bij elkaar pakken was voor het douche.

Na het douche zag ze dat Chiyo al op het bed van Yara zat. “Hoe ben je daar dan weer op gekomen gekkerd,” zei Yara terwijl ze haar haren aan het kammen was. Ze ging bij Chiyo op bed liggen en sloot even haar ogen. Niet van plan om in slaap te vallen, maar helaas.

December 25-12-13

Yara ontwaakte uit haar slaap en zag een oranje zachte pluisje bol voor haar staan die vrolijk naar haar keek. “Goedemorgen Chiyo, lekker geslapen?” vroeg Yara , terwijl ze haar aan het aaien was. Chiyo maakte een vrolijk geluidje, wat volgens Yara een ja betekende. Yara ging voorzichtig recht op zitten en hoorde iemand op de deur kloppen. “Yara? Yara meisje, ben je al wakker?”hoorde ze haar moeder voorzichtig vragen, terwijl ze zachtjes de deur opende. “Goedemorgen mam, ik ben wakker,”reageerde Yara terug. “Mooizo, ik ben een lekker ontbijt gemaakt voor ons en ook voor je Torchic,” zei haar moeder. “Ik kom er aan mam,” zei Yara terug en sprong uit haar bed. Yara ging haar zelf omkleden en opfrissen en liep naar beneden met een vrolijke Chiyo achter haar aan. Ze vond het fijn dat Chiyo altijd vrolijk was, want Yara merkte heel erg aan haar zelf dat het wel helpt om een vrolijke partner om haar heen te hebben.

Toen Yara de huiskamer binnen liep liep Chiyo meteen naar de voederbak die op de grond stond. Ze rook er nieuwsgierig aan, maar begon al snel met eten. “Blijkbaar vind ze het lekker.”zei moeder vrolijk. Yara knikte en glimlachte naar haar moeder en zei“Dankje mam, ook namens Chiyo denk ik.” Yara keek naar de kerstboom en zag daar cadeautjes liggen. “Hey die lagen daar gisteren toch nog niet?” vroeg Yara bij haar zelf af. ” Yara ging aan tafel zitten en begon aan de lekkere broodjes die haar moeder op haar bord had gelegd. Na het eten ruimt Yara mee met de tafel af te ruimen.

“Waneer ga je weer?” vroeg haar vader. “Ik denk dat ik morgen weer vetrok,” zei Yara. Ze zag dat haar vader naar moeder keek. “Wat is er?” vroeg Yara. “Niks om zorgen over te maken meid. Papa en ik hebben gewoon een verassing voor je,” reageerde haar moeder terug. Yara knikte van dat ze het snapte. Ze zette de tv aan voor de kerst editie van de Coordinator wedstrijd, zodat zij en haar mam het zo samen konden kijken, zoals vroeger. Haar Torchic zat lekker tussen haar benen. Haar Torchic had zeker geen slechte kerst gehad. Zoveel knuffels had ze nog nooit gehad in 2 dagen. Gelukkig is ze een knuffel kont en houdt ze van aandacht.

De wedstrijd begon en haar moeder kwam langs haar zitten. Ze keken bewondert naar de wedstrijd. Toen de wedstrijd afgelopen was zei Yara “Kijk Torchic daar gaan wij ook ooit eens en keer aan mee doen!,”

Yara’s vader stond op en liep naar het pakje onder de kerstboom. Het zag er uit als een klein ingepakt vierkant met een grote rode strik er op. Hij liep op me af en kwam lang me zitten. “Hier Yara een kerstcadeau van mij en je moeder,” zei haar vader, terwijl hij haar het pakje gaf. Yara haalde de rode strik er vanaf en deed de deksel er van af. Ze zag er een Pokébal in liggen. Ze pakte de Pokébal er uit en keek vragend naar haar ouders. “Gooi hem maar,” zei haar moeder. Yara stond op en gooide hem op de grond. Er kwam een Sylveon uit de bal verschenen. Chiyo en Yara keken er raar na, Yara liep op de Sylveon af en begon haar te aaien. “Dankje wel pap en mam,” zei Yara, terwijl ze contact aan het legen was met de Syvleon. “Heb je lang in de bal moeten zitten meid?” vroeg Yara. De Sylveon knikte nee. “Aah gelukkig maar. Dit hier is Chiyo mijn Torchic.” Vertelde Yara verder. Chiyo die nog van een afstand stond mee te kijken, kwam iets dichter bij er en keek de Sylveon aan. Sylveon maakte een geluidje, de Torchic bleef even stil staan en sprong toen vrolijk op en begon ook geluidjes te maken. Het leek er op dat ze aan het comuniseren zijn, dacht Yara. “Hoe ga je haar noemen?” vroeg haar moeder. “Hmm ik denk dat ik haar Sylvie ga noemen,” reageerde Yara terug. “Dat is een mooie naam. Ik hoop dat je er blij mee bent,” zei haar vader. Yara knikte ja en vroeg “Hoe komen jullie eigenlijk aan de Sylveon?” “Je vader kon mee doen met een wedstrijd op zijn werk om een Pokémon te winnen voor kerst. En hij wou je graag een mooi kers cadeau geven,” zei haar moeder. “Dat is zeker gelukt. Dankje pap,” zei Yara en zij gaf hem een knuffel. “Was een kleine moeite meid,” reageerde hij terug.
Yara onderbrak even conversatie tussen Chiyo en haar Sylveon. “Sorry meiden, dat ik jullie stoor.” Zei Yara en haar Pokémon keken haar aan. “Ik heb een naam voor je Syvleon. Wat vind je van Sylvie?” vroeg Yara. Haar Sylveon keek haar even aan en sprong in de lucht en maakte een vrolijk geluidje, haar Torchic deed ook vrolijk mee. Ze is blij met twee vrolijke Pokémon om haar heen die nu al vrolijk met elkaar kunnen zijn.

Het was tijd om weer te vertrekken. Haar Pokémon zaten weer in hun bal en haar spullen waren alweer gepakt. “Dag pap, nog succes op je werk,” zei Yara terwijl ze hem een aai op zijn bol gaf. Aangezien hij weer druk aan het lezen was in zijn boek. “Dag mam, hou je taai,” zei Yara terwijl ze haar een knuffel gaf. Ze liep naar de voor deur toe en deed haar jas en schoenen aan. “Doei,” riep Yara en deed de deur open en ze stond weer buiten. Klaar om weer verder te gaan met haar avontuur met een nieuwe team lid er bij.

(sorry, dat het zo lang duurde, maar had het druk met een project op school)