Kansai
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Seizoen: Winter Temperatuur: -11°C tot -5°C Weersvoorspelling: Er is een grote kans op sneeuw, die samen gaat met de aanhoudende kou.

Event: Door de aanhoudende kou zijn wilde Pokémon maar moeilijk te vinden.

Nieuwste reizigers: Josh Bentley, Callie Ophey en Akira Amauri.

Laatst gevangen Pokémon: Kecleon

Laatst behaalde gymbadge: -

Important Topics
► Regels
► Beginners Hoekje
► Uitleg
► Topic Search
► Pokémon Catching
► Pokémon Location
► Pokémon Evolving

► Pokemon Breeding
► Safari Zone
► Shiny Shop
Lotteries!
Loterijen
The start of a journey EggEgg Raffle
The start of a journey FirestoneEvolution Items Draw
The start of a journey Bag_Charizardite_Y_Sprite Mega Stone Lottery
Safari Zone!
Current Safari Zone Pokémon:


Awards!
Personage van de Maand:The start of a journey Ayy
Pokémon van de Maand:The start of a journey Ayy
Topic van de Maand:The start of a journey Ayy
Gevecht van de Maand:The start of a journey Ayy

Linkpartner Button
The start of a journey Kansai2
Code:
[url=http://kansai.actieforum.com/][img]http://s23.postimg.org/5bsqpj3w7/kansai2.png[/img][/url]
Linkpartners
The start of a journey 334qjiw

 

 The start of a journey

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Elaine Laroux

Elaine Laroux


Aantal berichten : 24

Karakter Kaart
Leeftijd: 13
Type trainer: Trainer
Pokémon Team:

The start of a journey Empty
BerichtOnderwerp: The start of a journey   The start of a journey Emptyvr jan 03, 2014 12:35 am


Nog een keer haalde Elaine Laroux diep adem en ging ze na of ze alles in haar rugzak gedaan had. De oude tas zag er bol uit door de spanning van alle spullen waardoor het gevuld was. Elaine had zeker weten geen risico genomen qua het opvullen van de tas. Ze wilde niks vergeten en had het gecheckt en nog eens gedubbel-checkt. Haar adem ontsnapte met een zucht en rolde van haar lippen af. Ze kon niet ontkennen dat ze nerveus was voor de reis die voor haar hing, erg nerveus zelfs. Haar moeder was trots op haar, dat kon ze niet ontkennen. De potige dame die ze haar moeder noemde leek wel te ploffen van de trots die ze uitstraalde toen ze Elaine’s kamer instapte. “Mijn kleine meid, eindelijk groot,“ Zei Dorothy Laroux, doende alsof ze een traantje wegpinkte. Wat ongemakkelijk glimlachte Elaine als reactie. “Nou ja… groot..” Mompelde ze, totdat ze in een stevige knuffel gewikkeld werd door de armen van haar moeder. Het enige wat ze nog uit kon stoten was een geschrokken geluidje voordat ze gesmoord werd. “M-mam!“ Bracht ze geschrokken uit, toen ze eindelijk weer even lucht kreeg. Elaine was nooit zo dol geweest op fysiek contact. Zeker niet als het onverwachts was. Maar daar had haar moeder nooit zoveel boodschap aangehad. De dame liet haar dochter uiteindelijk toch maar los, een blik werpende op de Fletchling klok die ze nog uit Kalos hadden, als Elaine het goed had. Het was een zeldzaamheid in het huis, Dorothy had de meeste spullen in onstabiele buien namelijk weggegooid. Elaine had ondertussen wel geleerd om ermee om te gaan en lette er niet meer zoveel op. Het was echter inderdaad tijd om te gaan, geen tijd meer om haar spullen te checken. Ze liet haar slanke, bleke armen door de mouwen van haar dikke, donkerblauwe winterjas  heenglijden en trok deze stevig dicht. Om het af te maken wikkelde ze nog een witte, wollen sjaal om haar nek heen en trok deze stevig aan. De rugzak hees ze op haar rug. Ze draaide zich om en plantte nog een afscheidskus op de wang van haar moeder. “Nou.. daar ga je dan,” Murmelde Dorothy nog even, dit maal de knuffels achterwege latende. Zachtjes knikte Elaine, waarna een moment van twijfel haar overviel. “Ja.. Daar ga ik dan..“ Reageerde ze zachtjes, meer tegen zichzelf dan tegen haar moeder. Ze zwaaide nog wat voorzichtig en draaide zich daarna om, richting de deur lopende.

De koude wind sneed in haar gezicht en vulde haar longen. In kleine wolkjes van gehoest ontsnapte de lucht weer uit haar mond. Ze had de overgang van koud naar warm en terug nooit zo prettig gevonden. Maar het was voor het goede doel, sprak ze zichzelf in. Ze haalde diep adem en dwong zichzelf door te lopen. De nog niet weggerotte, vochtige herfstbladeren knisperden onder haar schoenzolen, een redelijk prettig geluid wat haar betrof. Ze liet haar hand nog een keer door haar zilveren lokken glijden om ze uit haar gezichtsveld te verwijderen en sloeg toen de bekende route in richting het lab. Nieuwsgierig liet ze haar goudkleurige ogen over de omgeving glijden. Het was moeilijk om de Pokémon weg te denken uit de omgeving. De kleine Pidgeys die in de bomen zaten, af en toe een schuwe Rattata die je aankeek en daarna verdween. En zij zou zo meteen haar eerste Pokémon ontvangen. Een blos van enthousiasme kleurde haar wangen en een brede glimlach liet haar mondhoeken omhoog krullen. De gedachte aan een Pokémon om zelf te trainen en mee om te gaan liet haar haar pas toch iets versnellen en zich wat meer haasten. Haar schoenen maakten zachte klikgeluidjes op de stoepstenen. Dit was toch één van de voordelen van het wonen in Cotton City, het lab lag toch wat dichter in de buurt dan voor kinderen die uit alle uithoeken van de regio moesten komen.

Haar hart leek wel een van streek gemaakte Butterfree toen ze in de verte het lab al kon zien staan. Eventjes stopte ze met lopen, tot een stilstand komende op de hoek. Nerveus slikkende begon ze aan zichzelf te twijfelen, opnieuw. Was ze eigenlijk wel goed genoeg om een Pokémon te ontvangen? Kon ze het uberhaupt? Het trainen van een Pokémon? En wat als er geen starter tussen zat die ze leuk vond? Wat nerveus frummelde ze aan een los zittend stiksel van haar jas. Onzin! Vermaande ze zichzelf onmiddellijk. Elke Pokémon die je kunt krijgen is goed. Ze moest niet zo negatief denken, ze moest gewoon doen. Dat had haar moeder haar altijd gezegd. Niet denken Elaine! Maar doen! Met al dat getwijfel van je kom je nooit verder! Die woorden in haar hoofd prentende, haalde ze opnieuw diep adem en begon ze weer met vlugge passen door te lopen, totdat ze de deur van het laboratorium bereikt had. Voorzichtig belde ze aan en luisterde ze naar het geluid van de rinkelende bel die door het gebouw echode. Nu was er geen weg terug meer. Een licht zoemend geluid gaf aan dat de deur geopend was. Voorzichtig duwde Elaine de deur open en stapte naar binnen, eventjes haar ogen dichtknijpende tegen de plotselinge warmte die haar tegemoet kwam. Van warm naar koud, van koud naar warm… bah.

Maar veel tijd om hierbij stil te staan had ze niet. Met voorzichtige passen liep ze naar de balie, waar ze meteen vriendelijk begroet werd. Al haar sociale vaardigheden leken haar in de steek te laten terwijl ze zocht naar woorden. “Goe.. goedemorgen,“ Stamelde het zilverharige meisje, “Ik.. ik ben hier.. ik ben hier voor mijn Starter Pokémon.“ Nee, dat kwam er absoluut zeer soepel uit. “En wat is je naam?“ Vroeg de vrouw achter de balie. Naam? Natuurlijk! “Euh.. ik.. ik ben Elaine, Elaine Laroux,“ hakkelde ze, zichzelf mentaal vermanend. Ze was hier niet op de slachtbank, ze kwam hier voor haar eerste Pokémon! Het schaamrood liep haar even naar de wangen toe, maar alles was vergeten toen de vrouw inderdaad bevestigde dat ze haar starter mocht ontvangen vandaag en haar vertelde dat ze verder mocht lopen om haar starter uit te zoeken. “Bedankt,“ Zei Elaine vlug, zo snel mogelijk het gesprek ontkomende en meteen liep ze door tot ze er eindelijk aankwam. Een tafel met drie Pokéballs. Twijfelend keek ze ernaar. Welke Pokémon zouden er klaar liggen voor haar?
The start of a journey 152The start of a journey 004The start of a journey 393
Chikorita Charmander Piplup

Eventjes voelde Elaine zich verblind door het felle licht wat haar tegemoet straalde toen de Pokémon hun Pokéballs verlieten. Ze bedekte haar ogen met haar mouw en bleef eventjes onhandig zo staan. Om eerlijk te zijn durfde ze niet eens echt te kijken. Maar langzaam liet ze toch haar arm zakken om de drie Pokémon te aanschouwen. De eerste die ze zag had een felle brandende staart, een charmander. De tweede was groen en had een blad op het hoofdje, net een kleine dinosaurus. En de laatste, een kleine blauwe pinguin. Wat twijfelend keek ze naar de drie Pokémon, maar tilde uiteindelijk toch de Chikorita op. De Pokémon keek haar al net zo twijfelachtig aan als zij haar, maar ze zouden het met elkaar moeten doen, niet waar? Een water Pokémon wilde ze immers sowieso niet, aangezien ze het niet zo op water had sinds haar vaders ongeluk. Natuurlijk moest ze er ooit eens overheen komen, maar wat haar betrof kwam van uitstel geen afstel. Verder had ze het ook niet zo op open vlammen en dergelijke, iets wat de charmander wel degelijk bezat. Ze glimlachte wat verontschuldigend naar de twee overgebleven Pokémon, waarna ze de Chikorita in haar armen sloot. "Hallo kleine..." Eventjes hield ze denkend stil, "Holly," besloot ze toen met een glimlach.

Terug naar boven Ga naar beneden
Aya Shiroh

Aya Shiroh


Aantal berichten : 58

Karakter Kaart
Leeftijd: 13
Type trainer: Trainer
Pokémon Team:

The start of a journey Empty
BerichtOnderwerp: Re: The start of a journey   The start of a journey Emptyvr jan 03, 2014 9:45 am

Een rustig briesje zorgde ervoor dat de dunne bladeren van de half-verdorde tulpen rustig heen en weer wiegden. Twee olijf-groene ogen staarden naar de muil van de ingang naar het woud. Een kriebel, als een soort gevangen vogeltje wat in haar borst fladderde, deed Aya's ogen schitteren. Daarachter, achter die poort van bomen, lagen alle avonturen. Pokémon, trainers, gyms... De wereld waar ze van droomde. Het geluid van de klapperende vleugels van een Pidgey was hoorbaar, en al gauw vloog er een paar uit de bosjes. Aya volgde de twee vliegende Pokémon met haar ogen totdat ze uit haar zocht waren verdwenen. Langzaam schoof ze haar amulet onder haar shirt vandaan en keek naar het klokje wat in het mooie goud was gezet. Ze had het amulet van haar opa geërfd, en ook al was het ding nog zo oud, het was nog steeds prachtig goud en het klokje deed het nog gewoon perfect. Ze instudeerde de sierlijke wijzers even. Zes uur 's ochtends. Het werd maar een tijd dat ze naar huis ging, haar ouders zouden vast ongerust worden als ze haar niet aantroffen in haar bed. Plus, ze zou haar verjaardag en cadeautjes missen als ze niet terug zou komen. Ook al was het een feestdag voor haar, alsnog kwam er een verdrietige zucht uit haar mond. Vandaag werd ze 13 jaar. De leeftijd waarop haar ouders en professor Rowan hadden beloofd dat ze haar starter zou mogen halen. Nog steeds miste ze Sinnoh ontzettend, en ze zou haar de maan en terug naar de aarde kunnen gaan alleen om daar terug te komen. Ook al zag ze hier wel eens een Pokémon van Sinnoh aan de rand van het bos, zoals een Shinx of een Starly, toch voelde het niet hetzelfde. Logisch, ze was in Sinnoh opgegroeid! Er kon absoluut niks beter zijn dan haar oude thuis. Ze wierp nog een laatste, spijtige blik op het majestueuze woud, voordat ze zich omkeerde en haar voeten haar weer naar haar huis brachten. Zodra ze haar huis bereikte, haalde ze de deur van het slot en zwaaide hem open, waarbij ze bijna haar moeders vaas om had gestoten. Walgend trok ze haar neus op toen ze de borden met etensresten op de grond zag liggen. De hele keuken stonk nu naar vet. “Wel alle, als ik die Growlithe te pakken krijg...” gromde ze. Nog geen tel later trok er iets aan haar been waardoor ze hard op de grond viel. De Growlithe klom bovenop haar en begon haar gezicht af te likken. Aya begon onmiddelijk te lachen en probeerde het gezicht van de vuur-Pokémon weg te duwen. “Hou op Flam, dat kietelt!” De Pokémon sprong van haar af op een manier alsof er niks was gebeurt en keek Aya met kleine, twinkelende blauw-groene oogjes aan. Aya duwde zichzelf overeind en hurkte om de gestreepte Pokémon achter zijn oortjes te kriebelen. Flam maakte snorrende geluidjes en hield zijn kop scheef zodat zijn baasje er beter bij kon, uit puur genot vragend om meer. Ze glimlachte en pakte de Growlithe op. Ze liep de trap op met Flam dicht tegen zich aangedrukt. Flam was altijd echt zo'n knuffelbeest, vragend om aandacht wat hij meestal voor elkaar kreeg. Als je hem tegen je aan hield werd hij, deels omdat hij vuur-type was, helemaal warm, wat voor een lekker gevoel zorgde als je het koud had. Snel klom Aya haar bed in en deed haar bureaulamp en pakte haar boek. Ze keek even naar de titel. 'Lucario en de Tempel van de Doem'. Op dat moment zat ze bij het stukje dat Lucario per ongeluk een val in was gelopen en riskeerde opgegeten te worden door miljoenen Sevipers. Ze sloeg het boek enthousiast open en begon te lezen, terwijl ze Flam over zijn rug aaide. Ze wist dat ze toch niet meer kon slapen, daar kwam ze al achter om 5 uur 's ochtends. Een half uur later zwaaide de deur van haar slaapkamer open en haar ouders kwamen binnen, zingend uit volle borst. Aya glimlachte breed en keek hoe haar ouders een envelop uit hun zak haalden. Een was een gewone envelop, eentje die je gewoon altijd in de brievenbus stopt. Het enige verschil was dat er een soort blauw met donkergroen logo op stond. Die andere, integendeel, zag er vrij officieel en belangrijk uit, alsof het door een koning was verzonden. Hij was dichtgemaakt met een bloedrode zegel waar een grote, sierlijke 'S' op stond. Al gauw herkende ze het: het was ze zegel die haar vader altijd op officiële brieven plaatste voor zijn werk: als hij een bekende professor een brief mocht sturen, ging hij ermee om alsof hij een gift uit de hemel had gekregen en ging er ook op die manier mee om. Haar moeder reikte haar de eerste envelop toe, de gewone. Aya scheurde hem open en tuurde in de envelop. Ze viste er een pasje uit, ook met het blauw en donkergroen teken. Ze bestudeerde het pasje aandachtig, daarna keek ze op met een verwarde blik naar haar ouders. “Wat moet ik hiermee? Ik mag toch niet reizen, ook al is het met de trein?” vroeg ze met een vragende blik. Ondertussen was Flam wakker geworden en vuurde geïrriteerde, slaperige blikken op haar ouders af. “Je hebt de andere brief nog niet gelezen, doe maar liefje” zei haar moeder. Hoe erg ze het koosnaampje ook haatte, ze was wel nieuwschierig naar wat er in de brief stond. Met een kleine 'dankje' nam ze het aan, maakte hem voorzichtig open en begon de brief door te lezen. Hmmhmmhmm... Gefeliciteerd, 13 jaar.... Blabla, fijne verjaardag... Hmmhm- Haar adem stokte in haar keel. Die regels, in krullerige geschreven. 'Belofte is belofte, jij zult vandaag je Starter Pokémon krijgen'. Onmiddelijk vloog ze haar ouders om haar nek in een moord-knuffel, Flam sprong nog net op tijd haar schoot af.

Die middag rende ze zo snel als ze kon naar het lab toe. Ze kon geen enkele seconde wachten tot ze die schattige starter Pokémon zag! Oh, hoe ze hoopte op een blauwe, schattige Piplup... Maar, ze moest zich beseffen dat de kans was dat de Pokémon er niet bij was, en dus niet te veel verheugen op de Sinnoh starter. Ze probeerde de gedachte ervan zo goed mogelijk uit haar hoofd te zetten, wat vrij lastig was aangezien ze op dat moment naar het lab aan het rennen was... Toen ze de deur bereikte en de klink naar beneden duwde, voelde het alsof er een nieuwe wereld voor haar open ging. Hetzelfde, fladderende gevoel van vanochtend was er weer, maar vele malen sterker. Alle muren was helderwit, overal stonden boekenplanken met dikke boeken (waar volgens haar geen Herdier naar zou moeten kijken), en nog het beste was: voor haar stonden drie, schattige Pokémon, wachtend om door haar uitgezocht te worden.
Haar oog viel als eerste op een meisje dat stond te kijken naar de Pokémon Aya besloot rustig te wachten tot zij haar keuze had gemaakt, want dat meisje was immers eerder gearriveerd. Het meisje besloot uiteindelijk de Chikorita te pakken. Aya was blij dat het meisje die keuze had gemaakt, gras starters waren haar minst favoriete soort. “Erm, sorry, mag ik, eh, erbij?” zei Aya een beetje onhandig. Ze stapte naar voren en haar pupillen begonnen groot te worden. Daar, voor haar, stond een Piplup. De Pokémon die ze zo hevig had gewenst in haar oude regio, Sinnoh. Maar nu, niet te snel beslissingen nemen. Misschien was die Charmander ook wel leuk... Ze boog voorover en keek naar het kleine, oranje beestje. Het maakte geluidjes, proberend Aya hem leuk te laten vinden. Ze krabbelde de Pokémon even over zijn hoofd voordat ze verder ging naar de Piplup. De kleine pinguïn stopte zijn vleugels in zijn zij en keek trots omhoog. Aya kon het gewoon niet laten glimlachte. Ze pakte de Piplup en hield hem tegen zich aan. Ze aaide hem in zijn nek en dacht na over een naam. “Hmmm... Hook. Klein maar krachtig. En ik ben slecht in namen verzinnen” voegde ze er gauw ietwat glimlachend aan toe. Vanbinnen voelde ze zich helemaal blij. Ze had nooit gedacht zo gelukkig te zijn een Piplup te krijgen. Ze stopte de Pokémon op haar schouder en nam de Pokéballs en de Pokédex dankbaar aan van de Professor. Daarna draaide ze zich om naar het meisje met de Chikorita, en zei: “Hi, ik ben Aya. En dit is Hook, maar ik denk dat je dat al wel gehoord had” Ze glimlachte naar het meisje, wachtend op een antwoord.[/b]
Terug naar boven Ga naar beneden
Elaine Laroux

Elaine Laroux


Aantal berichten : 24

Karakter Kaart
Leeftijd: 13
Type trainer: Trainer
Pokémon Team:

The start of a journey Empty
BerichtOnderwerp: Re: The start of a journey   The start of a journey Emptyvr jan 03, 2014 1:22 pm

Zo gehypnotiseerd als ze was door de verschijning van de jonge Pokémon die voor haar stonden, had ze het andere meisje helemaal niet horen binnen komen. Meer dan tevreden met het over het hoofdje kroelen van de kleine Holly die ze in haar armen hield, schrok ze op toen een stem die plotseling haar oren bereikte. Ze drukte de Chikorita wat dichter tegen zich aan en keek ietwat schuchter op, waardoor een waterval van zilverkleurige lokken over haar gelaat viel en deze ietwat van de buitenwereld verhulde. Ze moest eerlijk toegeven dat ze wat geschrokken was van de plotselinge verschijning van het meisje achter zich. Ze had verwacht dat ze een Pokémon kon meenemen en daarna op reis zou kunnen gaan, maar nu zat ze ineens in een nieuwe sociale situatie. En ze moest eerlijk toegeven dat het vorige sociale geneuzel niet zo goed was gegaan…

Toch probeerde ze haar zenuwen weg te slikken. “Oh sorry!” Bracht ze als eerste uit, een beetje te luid wat haar betrof. Ze viel daarom al snel praktisch weer stil. “J..ja..“ Zei ze vervolgens wat zachtjes, na een paar seconde zwijgzaamheid, “Natuurlijk.. Ik… ik ga wel even aan de kant.“ Beloofde ze vlug, waarna ze met een aantal vlugge pasjes wat meer afstand nam. Ze voelde Holly wat meer wegkruipen in haar armen en keek verbaasd naar beneden. De Chikorita had een ietwat nukkige uitstraling gekregen. Was de Pokémon nu al teleurgesteld in haar trainer? Nee toch? Eventjes beet Elaine op haar lip, maar toen de Chikorita naar boven keek om haar aan te kijken, zag deze er alleen maar ietwat bezorgd uit. Stilletjes aanschouwde Elaine naar hoe de andere trainer haar eerste Pokémon uitzocht. Ze durfde om eerlijk te zijn zich er niet mee te bemoeien of zich ook maar te bewegen. Ze woog echter wel haar kansen af op het vlak van er stilletjes vandoor glippen. Maar dat voelde onbeleefd en zo had haar moeder haar niet opgevoed. Stilletjes kroelde ze weer over de kop van haar Pokémon, terwijl ze luisterde naar hoe de Piplup een naam kreeg van het meisje. Ondertussen werden haar door de professor een Pokédex en een setje Pokéballs aangereikt. Voorzichtig zette ze Holly op de grond en pakte ze aan. Wat verbaasd keek ze naar de voorwerpen in haar haar handen. “Oh, bedankt,“ Bracht ze wat verbaasd uit. Ze had wel verwacht ze te krijgen, maar alsnog voelde het apart aan. Snel liet ze de Pokédex in haar binnenzak glijden en stopte ze de Pokéballs in haar jaszak. Veilig. Ook Holly’s Pokéball stopte ze in haar jaszak. Daar kon ze er immers makkelijk bij. Hierna tilde ze haar Chikorita weer op, veilig en warm in haar armen.

Ze schrok ietwat op toen het meisje op haar af kwam lopen en hief wat verlegen haar blik omhoog van de Chikorita die ze in haar armen geklemd had. “Hallo..“ Groette ze terug, “Mijn naam is Elaine, Elaine Laroux,“ En wat voorzichtig glimlachte ze, “En dit is Holly.“ Stelde ze de Chikorita voor, die wat wantrouwig naar de Piplup en het meisje staarde. Eventjes viel ze wat aarzelend stil, “Aangenaam, trouwens.“ Probeerde ze vervolgens maar met een voorzichtige glimlach, waarna ze wat onhandig haar zilverkleurige haar uit haar gezicht streek. Altijd als ze maar iets naar beneden ging kijken uit verlegenheid, vielen de lokken voor haar gezicht. Ergens was het prettig, het gaf je een beetje een geborgen gevoel, maar tegelijkertijd straalde het verlegenheid uit…


Terug naar boven Ga naar beneden
Aya Shiroh

Aya Shiroh


Aantal berichten : 58

Karakter Kaart
Leeftijd: 13
Type trainer: Trainer
Pokémon Team:

The start of a journey Empty
BerichtOnderwerp: Re: The start of a journey   The start of a journey Emptyvr jan 03, 2014 2:22 pm

Het meisje, blijkbaar genaamd Elaine Laroux, beantwoordde haar beleefd. Holly kroop steeds dichter in de armen van haar nieuwe trainer en had een ietwat geïrriteerde uitstraling gekregen. Aya moest haar best doen niet te zuchten. Blijkbaar was ze zo slecht dat ze, zonder de Pokémon ook maar aangeraakt te hebben, al een slechte uitstraling. Maar natuurlijk kon het ook iets anders zijn. Misschien lag het aan de Chikorita zelf, aangezien Hook nog steeds grote, triomfantelijke uitdrukking op zijn gezicht. Soms wierp het een medelijdende blik op de overgebleven Charmander, wat op zich niet al te vreemd was aangezien ze samen in het lab waren opgegroeid. Maar de Charmander zou vast wel genomen worden door iemand, het was een gewilde starter, plus ze kende wel mensen die er echt alles voor over zouden hebben hun eerste Pokémon te krijgen, zou ze geen moer schelen welke. Maar dat neemt niet weg dat er nog steeds mensen zijn die van een Charmander dromen.

Aya probeerde zo aardig mogelijk over te komen bij Elaine (wat volgens haar niet heel erg leek te lukken). “Mooie naam, Elaine, eerlijk gezegd heb ik hem nog nooit eerder gehoord” Ze was ietwat jaloers op de naam, aangezien haar ouders haar een ordinaire naam hadden toegereikt. Ze staarde naar het meisje met de zilverkleurige haren. Qua uiterlijk had ze alles om jaloers op te zijn. Haar zilveren haren waren lang en glommen lichtjes in het licht was door de ramen scheen. Haar ogen waren hazelnoot-bruin. Maar aan de andere kant was haar karakter wat minder aantrekkelijk voor Aya. Ze bleef grotendeels stil met een duidelijke verlegen houding. Aya was integendeel iemand die niet snel terugdeinsde voor gesprekken of sociale situaties, en zocht ze soms, zoals nu, eens op.
Ze zag dat het meisje haar hoofd boog na een vlugge 'aangenaam' en met haar bruine ogen haar best deed naar de grond of haar voeten te staren. Aya trok vlug een minachtende wenkbrauw op, maar wist ervoor te zorgen dat het ongemerkt bleef. Tegenpolen trekken elkaar aan, zeggen ze. Nou, hier kon ze dat nog niet vrij duidelijk merken. Maar ze besloot een masker voor te zetten en haar niet oncomfortabel te maken, ze had het zo te zien al lastig genoeg om een gewoon gesprek te voeren. Ze keek naar Hook, die terugstaarde naar de Chikorita. Blijkbaar tolereerde hij het niet helemaal dat Holly hen op die manier aankeek. Hij keek niet zozeer boos, maar maakte eerder duidelijk dat het niet fijn was. Aya pakte Hook van haar schouder en hield hem in haar armen, terwijl hij zijn blik helemaal had gericht op Holly. “Ehm, tja... Wat wil jij eigenlijk gaan doen nu je jouw starter hebt ontvangen? Wordt je Trainer? Coördinator?” Aya probeerde het gesprek een beetje op gang te houden.

Hook's POV:

Nog steeds keek hij de groene Jotho Pokémon met een duidelijke blik aan. Hij voelde handen om zijn middel klemmen en een moment later lag hij weer in de armen van zijn trainer. Toch, hij kreeg een ongemakkelijk gevoel bij de blik van de Chikorita. Wat was er? Hadden ze iets fout gedaan. Hmpf. Als die Chikorita niks van hen moest, moest hij ook niks van haar. Maar eerst proberen... “Wat is er ineens met jou, Chikorita?” Ze hadden for Arceus sake met elkaar in het lab gewoond, en ze ging nu al moeilijk doen. Nou ja, zij haar zin. Misschien was hij in het nadeel, maar als hij groot was kon hij haar gemakkelijk aan!
Terug naar boven Ga naar beneden
Elaine Laroux

Elaine Laroux


Aantal berichten : 24

Karakter Kaart
Leeftijd: 13
Type trainer: Trainer
Pokémon Team:

The start of a journey Empty
BerichtOnderwerp: Re: The start of a journey   The start of a journey Emptyvr jan 03, 2014 7:43 pm


Elaine glimlachte wat verlegen en haalde haar schouders op toen Aya opmerkte dat ze haar naam nog nooit eerder gehoord had. Eventjes keek ze naar Holly, waarna ze haar blik weer op het andere, bruinharige meisje richtte. "Ik kom uit Kalos.." Legde Elaine zachtjes uit, "Daar is het een redelijk bekende naam.." De Franse klanken waren Kalos niet vreemd, dat was zeker. Maar zijzelf had er nooit zoveel boodschap gehad. Ook het accent was nauwelijks te horen aan haar stem, omdat ze al sinds ze drie was hier in Kansai had gewoond. Ze vond dat niet erg. Ze vond het zelfs wel prettig. Het zou haar alleen maar doen opvallen in deze wereld. Al haar sociale vaardigheden lieten haar ondertussen in de steek en ze kon niet anders dan nerveus aan de stiksels van haar jas plukken en nerveus op de binnenkant van haar wang te kauwen. Gelukkig was de trainer tegenover haar wat beter in het gaande houden van een gesprek, want anders waren ze helemaal nergens uitgekomen. Ze kon het aanvoelen, haar verlegen gedrag werd niet op prijs gesteld en dat zond haar alleen maar in een neerwaartse spiraal naar beneden. Het maakte haar bang en angstig dat het meisje geïrriteerd raakte, waardoor ze alleen maar verlegener raakte. "Euh.. Trainer.. Ik wil een trainer worden," Haar woorden raakten nu nauwelijks meer uit haar mond en ze sloeg een hand voor haar gezicht. "S-sorry.. ik.. ik ben gewoon zo nerveus.. voor dit allemaal.." Probeerde ze een beetje onhandig uit te leggen. Paniek kroop omhoog in haar maag en liet deze zich in diverse knopen leggen. Ondertussen durfde ze het andere meisje nauwelijks meer aan te kijken. Ze had zichzelf immers nu zeker van de slechtste zijde getoond. Hoe blij dat ze was met Holly, hoe ongelukkig ze zich nu voelde.

~ Holly ~
Al snel werd de aandacht van Holly getrokken door de piplup, die blijkbaar haar blik niet op prijs stelde. Nou, dat was pech voor hem dan! Niet onder de indruk staarde Holly terug naar de blauwe water Pokémon. "Dit mens is misschien bang, maar ik niet en dat zal ik bewijzen aan de wereld." Sprak de Chikorita. "Holly is de naam trouwens, Chikorita heet ik niet meer." Holly rekte zich eventjes uit. Het in de armen hangen was eerst wel lekker, maar het raakte al snel best vervelend.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





The start of a journey Empty
BerichtOnderwerp: Re: The start of a journey   The start of a journey Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
The start of a journey
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» The start of a whole new chapter
» De start van een nieuw avontuur

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Kansai :: Archief-
Ga naar: