A late Easter egg

Banyan City. De stad waar ik was geboren en opgegroeid en waar ik het grootste deel van mijn carrière als breeder zou doorbrengen. Op zich was het wel handig, want dan kon ik mijn ouders nog eens opzoeken. Dat had ik dan ook gedaan zodra ik de stad had bereikt en mijn moeder had geglunderd van trots, terwijl mijn vader mij een compliment gaf over het feit dat ik al een Pokémon had gevangen. Na even wat bij te hebben gepraat liep ik meteen richting de Day Care. Ik had al lang genoeg rondgelopen als een halve adventurer, dus het werd tijd dat ik mijn eerste Pokémon-ei ging halen, net zoals veel breeders dat al voor mij deden. Toen ik dichterbij kwam, liep er een man op mij af. “Gwyn! Lang niet gezien!” riep hij, en meteen herkende ik hem. Hij was één van de eigenaars van de Day Care, en aangezien hij mij zowat heeft zien opgroeien kende hij me goed. “Laat me raden, je komt hier om een ei op te halen?” vroeg hij nog voordat ik de kans had te antwoorden. Ik knikte. “Inderdaad. Dat is wat een breeder doet, of niet soms?” antwoordde ik. De Day-care man keek me aan. “Dan zal ik een ei voor je gaan halen. Het is een verrassing welke Pokémon het wordt, dus blijf hier maar even wachten,” zei hij waarna hij het gebouw van de Day Care in ging.

Het duurde niet lang voordat hij met een groot ei in zijn handen naar buiten kwam. “Alsjeblieft! Je gaat er wel voorzichtig mee zijn, hè!” zei de man voordat hij het ei aan mij overhandigde. “Ik zal er goed voor zorgen, beloofd,” antwoordde ik terwijl ik het ei aannam. Nadat de Day-Care man mij nog succes had gewenst wandelde ik naar een bankje wat verderop en ging erop zitten. Ik zette het ei voorzichtig naast me neer en liet mijn twee andere Pokémon uit hun Pokéballs verschijnen. Wat verwonderd keken ze allebei naar het ei. Na even gekeken te hebben maakte Tharu een zacht geluid, terwijl Diane nog steeds verbaasd naar het ei keek met haar hoofd wat gekanteld, alsof ze nog nooit eerder een ei had gezien. Ik glimlachte en gaf haar een aai over haar hoofd, waarna ik mijn blik weer op het ei vestigde. “Wat zou er in zitten?” vroeg ik me hardop af.