I'm lost I guess

Mirani liep wat rond en kwam na een lange tijd uit in Fotingall cave. “hoe zijn we hier geraakt” zei ze tegen haar Glaceon. Terwijl ze verder liep. De Glaceon wandelde achter haar aan met de Treecko op zijn rug. Mirani liep door wat gangen en kwam in een doodlopende gang uit, Mirani vond de grot prachtig maar alles leek zo op elkaar en ze wist niet meer van waar ze was gekomen. Haar ademhaling versnelde en ze ging even zitten om tot rust te komen. Ellion zat naast haar en legde haar kopje op haar schoot terwijl Milo rondjes rende om bezig te zijn. “ jij hebt genoeg energie zo te zien” Mirani lachte. Ze stond op en Milo ging zitten “ nu ben je moe zeker” ze glimlachte en tilde de Treecko op. “ kom kleintje” Mirani liep door nog wat gangen maar telkens liepen ze weer dood en was er geen uitweg. Ellion werd onrustig en ijsbeerde dor de gangen. Weer stopte Mirani om weer tot rust te komen, waarom was ze hier naar binnen gegaan, ze wist dat ze niet tegen zo’n ruimtes kon en toch, Ellion ging liggen en viel in slaap en ook haar Treecko sliep. “ mooie tijd om te slapen kleintjes” Mirani ademde rustig en rommelde in haar tas om te kijken of ze een kaart had, maar jammer genoeg was ze die thuis vergeten. “ laten we hier blijven voor nu, misschien helpt iemand ons wel” zei ze terwijl ze haar Glaceon aaide. Ze hield van Ellion en wilde hem niet in gevaar brengen of van streek maken door nog lang verder te dwalen door de eindeloze gangen die toch nergens heen leiden, en misschien had ze geluk en vond iemand haar en misschien moest ze toch zelf verder zoeken. Ze bleef daar ongeveer een kwartier zitten tot dat Ellion wakker werd, ze nam Milo en liep samen met hen verder door de gangen. Ellion snuffelde en af en toe stopte ze met wandelen en ging ze zitten om te rusten en zo verdeden ze haar minuten, wandelen, zitten en doorgaan.