Best Partner

Daar stond het dan. Het lab van professor Maple. De plek waar hij zijn eigen avontuur zou kunnen starten; het begin van zijn eigen team. Justice grijnsde breed. Hij kon amper wachten tot hij zijn kleine vriend zou ontmoeten! Het hele gebeuren gaf hem als het ware een adrenalinekick. De hele reis naar Cotton City was hard zwoegen, maar het zou het uiteindelijk allemaal waard zijn, dat geloofde hij zeker. “Gut! Tijd om naar binnen te gaan,” sprak hij enthousiast tegen niemand in het bijzonder. Normaal gesproken was hij wel wat rustiger dan dit, maar als hij lang op iets had moeten wachten en de dag dan eindelijk daar was, dan was hij niet meer te houden. Justice trok een laatste sprintje naar de voordeur van het lab en klopte toen driemaal hard en snel op de deur. Het duurde even, en hij wilde nog een keer kloppen, voordat de deur dan eindelijk open werd gedaan er een jonge vrouw in de deuropening verscheen. Ze nam hem eerst van top tot teen in zich op, liet toen een brede glimlach haar gezicht sieren en begroette hem. “Goedemiddag! En wie mag jij dan zijn?” vroeg ze aan hem. De blonde jongen rechtte zijn rug voordat hij besloot te antwoorden. “Justice! Justice Siegmund. Ik ben hier voor mijn starter,” vertelde hij de vrouw, die hij inmiddels wel wist te herkennen als de professor. Elona maakte er verder geen woorden aan vuil, deed een stap opzij en wenkte met haar hand dat hij naar binnen mocht komen. Hij ging zonder veel gemekker voorop en liet zich vervolgens naar de juiste ruimte leiden.

“Ik had je eigenlijk een paar dagen eerder verwacht, Justice,” begon de jonge vrouw, proberend het gesprek gaande te houden. De jongen lachte vermaakt. “Ik ook, maar ja, afscheid nemen van iedereen duurde langer dan ik dacht,” reageerde hij. “Het aanbod geldt toch nog wel, hè?” vroeg hij vervolgens, een plagerige glimlach rond zijn lippen. Dit keer was het Elona die moest lachen, waarop ze haar hoofd schudde en vertelde dat het aanbod geen verloop van datum had… Tenzij hij nog een half jaartje had gewacht. Vijftienjarigen mochten namelijk geen starter meer van het lab ontvangen. “Het is maar goed dat ik stevig kan doorlopen, dan,” grapte Justice nogmaals en met die woorden arriveerden ze in het labgedeelte van het gebouw. Meteen vielen zijn donkerroze ogen op de drie pokéballs die voor hem klaarlagen, waar hij binnen het uur nog eentje van zou moeten kiezen. Voor ze echter bij dat deel kwamen, legde de professor het één en ander aan hem uit. “Ik geef je een aantal lege pokéballs mee – vijf om precies te zijn – zodat je al een voorraadje hebt om je eigen pokémon te vangen. Weet je hoe ze werken?” De blonde knul knikte eenmaal. “Mijn broer heeft me veel verteld over zijn reis en hoe bepaalde dingen werken,” grijnsde hij. Ook toen Elona een Pokédex tevoorschijn toverde, bleef zijn grijns op zijn gezicht staan. “Dat is een Pokédex,” vertelde hij, voordat de vrouw ook nog maar de kans had om haar mond te openen. “Daarmee registreer je pokémon die je tegenkomt en kun je informatie over ze opzoeken. Amott liet het me zien toentertijd,” legde hij nonchalant uit. De professor knikte, duidelijk onder de indruk over wat Justice haar allemaal al te vertellen had.

“Jij hebt veel onderzoek gedaan,” complimenteerde ze de jongen. Hij haalde slechts zijn schouders op. “Mijn broer heeft me gewoon veel verteld en ik heb opgelet. Maar ik heb inderdaad het één en ander zelf opgezocht.” Justice knipoogde een keer naar Elona en wees vervolgens naar de drie pokéballs. “Was dat het? Ik wil wel even kennismaken, namelijk,” sprak hij met een voorzichtige glimlach op zijn gezicht. De vrouw knikte, stapte op de drie voorwerpen af en pakte ze van hun plaats. Justice keek in spanning toe, wetend dat één van die drie pokémon zijn nieuwe vriend ging worden. Zouden ze meteen overweg kunnen met elkaar? Wacht, het was de bedoeling dat je, als trainer zijnde, een pokémon koos waar je mee kon opschieten. Het lag dus aan hem of zijn partner daadwerkelijk een goede partner zou zijn. Zich afvragend welke pokémon er in de ballen zaten, staarde hij afwachtend naar de witte stralen die langzaam maar zeker vorm kregen.

Hoewel hij wist welke pokémon er nu naar hem keken, leek dit hem een mooi moment om zijn nieuwe Pokédex uit te testen. Justice haalde het apparaatje tevoorschijn en richtte zich op de eerste pokémon. “Treecko, de woud en gekko pokémon. Ze kunnen heel snel over zelfs verticale muren kruipen en kan het weer voorspellen met z’n staart. Er zitten ook kleine haakjes aan de onderkant van z’n voeten die het mogelijk maken om ondersteboven te hangen,” sprak het robotachtige stemmetje. De jongen glimlachte licht, hoewel de gesproken tekst niet bepaald charmant had geklonken. Treecko was sowieso niet zijn eerste keuze. Jammer van de pokémon, maar het was gewoon niet anders. Zijn smaak lag er niet. Justice richtte het apparaat inmiddels op het kleine vuurvarken en liet de Pokédex zijn werk doen. “ Tepig, de vuurvarken pokémon. Het kan snel en soepel zijn vijand hun aanvallen ontwijken terwijl ze vuurballen uit hun neus schieten. Het roostert bessen voordat het ze eet, want dat is hun favoriete kostje. Soms wordt het echter te enthousiast en verbrandt de bessen tot as.” Gniffelend keek hij naar de pokémon in kwestie en constateerde dat ook deze geen winnaar was. Het leek hem echter wel grappig om te zien hoe de Tepig faalde.

Voor een laatste keer richtte hij het kleine apparaatje in zijn handen op een pokémon en liet het voor hem praten. “Squirtle, de kleine schildpad pokémon. Wanneer het in gevaar is, kruipt het terug in zijn schulp, wacht af en spuit dan water uit de verschillende gaten als het een kans ziet. Vuurt water op hun prooi af wanneer het in het water zit.” Justice was bijna teleurgesteld over de weinige informatie die hij verkreeg, hoewel hij ook niet teveel ervan had verwacht. Gelukkig wist hij zelf het één en ander over de pokémon, dus was de keuze nog al vrij simpel voor hem. “Ik kies…” mompelde hij, terwijl hij met een priemende vinger de drie pokémon afging. Hij stopte uiteindelijk op de blauwe schildpad. “Jou.” Met een brede grijns rond zijn lippen keek Justice naar de Squirtle en kreeg half mee wat de professor hem vertelde. Het ging om de pokémon en dat hij een goede keuze had gemaakt, maar als hij erover nadacht, zei ze dat vast over elke pokémon. Pas toen ze vroeg of hij de Squirtle een naam wilde geven, keek hij op. “Jep. Ik noem je… Aquarius!” Eerlijk gezegd had hij niet gedacht zijn pokémon naar een sterrenbeeld te vernoemen, maar het klonk wel passend, dus liet hij het daarbij. Aquarius keek hem vriendelijk lachend aan. Hij had vast een prima keuze gemaakt.